Płań pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach

 

Z wielką radością chciałabym wam zapowiedzieć premierę nowego tomiku poetyckiego Agnieszki Krizel. Zbiór wierszy pt. "Płań" swoją premierę będzie miał 27 listopada i zostanie wydany pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach 😀

W narastającym natłoku słów, w emocjonalnej eskalacji medialnych przekazów, poezja Agnieszki Krizel jaśnieje szla­chetną powściągliwością.

I chociaż poetka pisze o sprawach najpoważniejszych, jak czas, historia, rozrachunek z przeszłością i międzypokole­niowe przekazy, robi to z podziwu godną lekkością. 

W swoim ostatnim tomiku zatytułowanym płań, co oznacza fragment rzeki, w którym woda płynie spokojnie, bez zawirowań i ma średnią głębokość, poetka pokazuje nam, jak możemy przekroczyć granicę czasu i spotkać się z naszymi przodkami. Bohaterki jej wierszy, chociaż od dawna nieobecne wśród żyjących, wciąż inspirują, budzą czułość, ale też prze­strzegają przed powtarzaniem ich błędów. 

Płań to wielki hołd oddany kobiecości, jej  mądrości i sile „a one trwały jak dęby/w kordonkach modlitw/gromadząc w dłoniach/wszystkie grzechy świata”.

Agnieszka Krizel zdaje się potwierdzać norwidowską frazę, że: „przeszłość – to jest dziś, tylko cokolwiek dalej”. W jej wierszach przeszłość jest wciąż obecna, wciąż na nas wpły­wa, a nawet nas kształtuje, bo przecież jest wyryta w naszym DNA: „odwrócona klepsydra/pozwala przeżyć to/jeszcze raz”.

Gdzieś zawsze toczy się Wielka Historia, o której decy­dują najwięksi tego świata. Ale ta największa  i najważniejsza dla nas historia dzieje się tuż przy nas, na co zwraca uwagę po­etka. To historia naszych doświadczeń, zadanych i odczutych krzywd, marzeń i pragnień. Boleśnie, ale jakże pięknie przed­stawiła Agnieszka Krizel przeszłość naszych babek i prababek: „pasje rozbijały o taflę/ciepłej wody w misie/pachnącej mydli­nami”.

Wiersz dedykowany Magikowi dowodzi, że Autorka nie tylko doskonale wyczuwa wibracje czasów minionych, ale też z ogromnym wyczuciem czyta teraźniejszość i wyzwania, jakie ona stawia młodemu pokoleniu. W tej nieustającej sztafecie czasu są kolejnymi, którym „sekrety pęcznieją w sercach”.

Poezja Agnieszki Krizel przypomina czyste życiodajne źródło. 

Zaprasza nas do refleksji o ludzkiej egzystencji, czyniąc to delikatnie, bez patosu i taniej dydaktyki.  

Poetka komponuje słowa w myśli  całkowicie pozba­wione banału. 

To wielka umiejętność, szczególnie gdy dotyka się te­matów najcięższego kalibru.

Maja Jaszewska, pisarka, poetka, dziennikarka

Niebawem opowiem wam tym tomiku nieco więcej. Czytacie poezję?