Leniwe wieczory, burzliwe poranki na mojej półce

Po nieoczekiwanym i ukradkowym wyjeździe męża do Japonii Ewelina zdobywa jego adres i postanawia złożyć mu niespodziewaną wizytę. Jednak zanim jeszcze postawi stopę na lotnisku, uświadamia sobie, że Radek nie był z nią szczery i zataił ważne sprawy. Wściekła i rozżalona zostaje w Polsce, próbując sobie poradzić z nawałem emocji: rano nienawidzi Radka, po południu go kocha, a wieczorem nienawidzi za to, że go kocha. Ewelina ma wybuchowy charakter i jest kąpana w gorącej wodzie, więc zanosi się na to, że nigdy nie odzyska spokoju i już do końca życia będzie się miotać pomiędzy sprzecznymi uczuciami, zawieszając na kołku swoje małżeństwo. Na szczęście jej matka wraz z przyjacielem Gwidonem postanawiają wziąć sprawy we własne ręce, zapewniając Ewelinie całodobowy kontakt z „osobistym trenerem personalnym”. Ale czy to wystarczy, żeby kobieta odzyskała równowagę i wybaczyła Radkowi? Czy doceni go dopiero, kiedy poczuje, że może go stracić?

W patronackiej recenzji tej książki napisałam, że dalsze losy niepokornej Eweliny to porcja iście komediowej opowieści o tym, jak trudno jest poradzić sobie z własnym ja, gdy jest się taką personą jak główna bohaterka. 

Trudno polubić główną bohaterkę tej książki. Trudno ją zrozumieć i obdarzyć chociażby cieniem sympatii, a jednak, jej jakże przejaskrawiona kreacja psychologiczna, w jakiś dziwaczny sposób przyciąga uwagę 😀