I ślubuję ci... w mojej biblioteczce

Znacie to? Historia dojrzałej, trudnej miłości, która pomimo wielu burz i zawirowań wciąż chce być pierwszą, jedyną i ostatnią. Jakby miała osiemnaście lat, nie czterdzieści. Jola nie ma łatwego życia: w morzu codzienności, przy boku nieczułego męża i wrogich teściów zgubiła gdzieś siebie i swoje marzenia. Jako dorosłe dziecko alkoholika (DDA) przez wiele lat nie wiedziała, kim jest, potrafiła jedynie odgrywać rolę, której nauczyła się w dzieciństwie, jak marionetka wyreżyserowana przez dorosłych. Nigdy się nie buntowała, przekonana, że dojrzałość polega na odpowiedzialności i poświęceniu. Żyła w cieniu męża, pogodzona z losem. Aż do owej pamiętnej nocy, kiedy to przez przypadek usłyszała coś, co nie było przeznaczone dla jej uszu…

W patronackiej recenzji tej książki napisałam, że takich kobiet, jak główna bohaterka tej przejmującej historii, jest niestety w naszym kraju tysiące. Stłamszonych, poświęcających swoje życie tylko mężowi i dzieciom, nie rozumiejących, że spełnianie własnych marzeń i pragnień to nie żadna fanaberia, ale warunek szczęśliwego egzystowania. 

Magdalena Chrzanowska w dość trafny sposób sportretowała obraz kobiety XXI wieku zupełnie podporządkowanej mężowi i rodzinie. Obraz, który szokuje, gdyż wydawałoby się, że w tych czasach wyzwolenie i wszechobecny feminizm, skutecznie wyeliminowały w kobietach poczucie poddania mężczyźnie.