Ostatnia Imperoks – John Scalzi

 

Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach

"Gdy kończy się cywilizacja, pieniądze na niewiele się przydają".

Dwa tomy planowanej trylogii osadzonej w konwencji space opera przeniosły mnie do zupełnie innego świata, który tylko technicznie różni się od naszego. Jak bowiem pokazuje ta gwiezdna saga, ludźmi od zarania dziejów rządzą pragnienia władzy i poklasku wiecznie walczące z dobrą stroną naszej natury. 

John Scalzi to amerykański pisarz, absolwent University of Chicago. Jest laureatem Nagrody Campbella dla najlepszego nowego pisarza w 2006 r. oraz Nagród Hugo dla najlepszego pisarza i za najlepszą książkę niefantastyczną. John Scalzi jest także blogerem, prowadzi swoje kolumny na łamach kilku czasopism oraz pełni funkcję konsultanta serialu "Gwiezdne wrota: Wszechświat".

Imperium zmierza ku katastrofie. Nurt rozpada się, a co za tym idzie, ludzkość czeka zagłada. Imperoks Grayland II po niezwykle trafnym ruchu uwalniającym ją z wpływów nieprzychylnych osób, próbuje zapobiec nadciągającej apokalipsie. Wspierają ją w tym ukochany Marce, a także wiecznie niepokorna Kiva Lagos. Tymczasem wrogowie władczyni nie spoczywają na laurach i obmyślają nowy plan przejęcia władzy.

Tom wieńczący całą trylogię o upadającym imperium Wspólnoty obfituje w kilka fabularnych niespodzianek, które pozytywnie mnie zaskoczyły. Mowa tutaj głównie o postaci Racheli, czyli wielkiej niespodzianki, mającej spory wpływ na decyzje podejmowane przez Imperoks. Zaskakuje również finał, gdyż scenariusz, jaki John Scalzi wykreował dla swoich bohaterów, jest dość zagmatwany, ale w ostateczności przemyślany. Jedyne co zasmuciło moją romantyczną duszę to pokierowanie losów Cardenii i Marce, ale rozumiem zamysł autora w tej płaszczyźnie.

Już w drugim tomie tej gwiezdnej sagi, akcja ukazanej historii przyspieszyła, jednak właśnie w ostatniej części, pędzi z prędkością światłą, fundując czytelnikowi wiele wrażeń i nieoczekiwanych wydarzeń. Pojawiają się bowiem w otoczeniu Imperoks Grayland II nowe intrygi i spiski, a także niespodziewane problemy z których trudno wybrnąć. Na kartach tej książki cały czas coś się dzieje, a czytelnik rozbudza swój apetyt na poznanie zakończenia, gdy wszystko zmierza w nieplanowanym kierunku.

Bardzo symbolicznym i wymownym po poznaniu całej fabuły trzeciego tomu jest jego tytuł, nawiązujący do tego, co w finale funduje czytelnikom John Scalzi. Ważne jest także to, że autor sprytnie zostawia sobie furtkę do tego, aby w przyszłości powrócić do historii Imperium Wspólnoty, co wcale nie byłoby złym pomysłem, gdyż historia ta posiada w sobie tyle wątków, że jest na czym bazować.

"Ostatnia Imperoks" to zakończenie trylogii z dobrym pomysłem na finał. Cała ta gwiezdna saga osadzona w zupełnie innym świecie, oprócz zapewnienia czytelniczej rozrywki, pokazuje fundamenty na jakich opiera się ludzka natura.