Międzyczasowiec na mojej półce

 

W roku 1944 potęga Trzeciej Rzeszy zaczyna się chwiać. Niemieccy okupanci ponoszą porażki w odległych walkach, ale stają się również ofiarami ataków na dotychczas bezpiecznych tyłach. W okolicach Warszawy znaleziono zmasakrowane ciała niemieckich żołnierzy. Jedynym śladem pozwalającym domyślać się sprawców były wyryte na piersiach ofiar polskie nazwiska. Sugerowały one, że każdy z zabitych żołnierzy to zemsta za kogoś zamordowanego przez najeźdźcę. Kolejne morderstwa stają się nierozwiązywalną zagadką dla niemieckich służb, jak również przyczyniają się do powstania legendy Mściciela. Ponad pół wieku później komisarz Przytuła poznaje historię Witka Kopeckiego, kolaboranta i volksdeutscha, który zaczynał od kradzieży kosztowności ofiarom więzień i obozów niemieckich, a skończył jako osoba walcząca z okupantem. Niektórzy twierdzili, że właśnie on był owym słynnym Mścicielem. Wiele poszlak wskazywało, że ojciec komisarza zamordował Kopeckiego w 1948 roku w akcie zazdrości o matkę Przytuły. Tak zaczyna się prywatne dochodzenie policjanta oraz jego wyprawa w czasie z XXI wieku w przeszłość. Czarny mercedes pełen złota, grobowce w gotyckiej katedrze, stalinowskie kazamaty oraz zbrodnicze postacie z piekła rodem to jedynie niektóre stacje tej podróży, której stawką staje się nie tylko wyjaśnienie faktów z dawnych lat, ale i życie komisarza.

W patronackiej recenzji "Międzyczasowca" napisałam, że książka ta nie jest zwykłą powieścią kryminalną, ale swoistą hybrydą gatunkową, obfitującą w zaskoczenia na poziomie metafizycznym. A do tego wszystkiego, skłania do przemyśleń w temacie alternatywnych wersji historii naszego życia, czyli co by było gdyby...

Jeden z bohaterów tej książki mówi, że "Cholerni międzyczasowcy (…) Myślą, że zmienią to, co już postanowione”. Jeśli chcecie się dowiedzieć, czy takie zmiany są możliwe i czy cena za takowe nie jest za wysoka, zapraszam was do lektury "Międzyczasowca".