Gorsza siostra – Justyna Bednarek, Jagna Kaczanowska

Recenzja przedpremierowa

Premiera 16 września 2020 r.

"W życiu jest cierpienie. Ale nie warto go unikać, rezygnować ze szczęścia i z tego, co ma sens".

Myślę, że warto wierzyć w to, że złe wydarzenia w naszym życiu dzieją się po coś. Warto liczyć na to, że każda tragedia i każde nieprzyjemne doświadczenie w dłuższej perspektywie, wygenerują coś dobrego. "Gorsza siostra" prezentuje taką właśnie historię, z jednej strony pełną zła i niesprawiedliwości, a z drugiej, obfitą w dobro i nadzieję. A do tego niesie ze sobą niezwykle ważny apel do czytelników.

Justyna Bednarek to poetka, pisarka i ilustratorka. Z wykształcenia romanistka, pracuje jako dziennikarz i redaktor w kobiecych pismach. Mama trójki dzieci, mieszka w małym domu na warszawskich Bielanach. Jagna Kaczanowska to psycholożka, parająca się dziennikarstwem. Mama dwójki dzieci, uwielbiająca jeździć konno, zajmować się ogrodem i czytać książki. Wraz z rodziną mieszka w Milanówku pod Warszawą.

Ida, ukochana córka Urszuli choruje na białaczkę i niestety nikt z członków rodziny nie może zostać dla niej dawcą szpiku. Kobieta powoli traci nadzieję na wyzdrowienie jedynaczki, gdy niespodziewanie jej wuj, benedyktyn z Tyńca, postanawia zdradzić jej rodzinny sekret. Mężczyzna łamiąc tajemnicę spowiedzi, opowiada Urszuli o nieznanym jej członku rodziny, półsierocie, nazywanej gorszą siostrą.

Wszelkie historie bazujące na wątku niespodziewanej choroby młodej osoby, zawsze niezwykle mnie wzruszają. Nie inaczej więc było w przypadku najnowszej książki duetu Bednarek i Kaczanowska, jednak muszę przyznać, że nieco bardziej wciągnęła mnie opowieść brata Hieronima, przenosząca czytelnika do roku 1938, kiedy cała smutna historia obydwu sióstr miała swój początek. Autorki bowiem skonstruowały fabułę swojej powieści bazując na dwóch planach czasowych i to właśnie burzliwe wydarzenia z przeszłości, są chyba najbardziej intrygujące. Czego tam bowiem nie ma! Jest zdrada, dziecko z nieprawego łoża, wybuch II wojny światowej, ciężkie czasy okupacji, śmierć, niespodziewana matczyna miłość, a także odrzucenie. Nie brakuje także wspomnienia czasów komunizmu. Niezwykle skomplikowana historia Wandy, Krystyny, Ady i Joasi wzbudza wiele emocji.

Po skończonej lekturze "Gorszej siostry" stwierdziłam, że więcej w tej książce jest bólu i cierpienia, niż szczęścia i zadowolenia z życia, a jednak w jakiś magiczny sposób, opowieść ta wyzwoliła we mnie sporo pozytywnych refleksji. Autorki na przykładzie skomplikowanych losów kobiecych bohaterek pokazały w jaki sposób relacje rodzinne przekładają się na nasze całe życie, a także oddały kwintesencję odrzucenia i braku akceptacji. Ta książka uzmysławia również to, że można być samotnym w domu pełnym ludzi i jak w wyniku tego łatwo popaść w udrękę cierpienia, które następnie przeradza się w pragnienie zemsty. W powieści znajdziecie pełne spektrum ludzkiej psychiki, zdolnej do najohydniejszych, jak i najszlachetniejszych czynów.

Pisząc o tej powieści nie można nie poruszyć wątku choroby Idy i co za tym idzie, swoistego apelu autorek do czytelników o rejestrowanie się w bazie dawców szpiku. Jestem pewna, że wzruszenie, jakie wywoła ta historia, skłoni wielu odbiorców do podzielenia się tym co przecież bezcenne, a co może ocalić komuś życie.

Justyna Bednarek i Jagna Kaczanowska oddają w ręce czytelników powieść o kobietach i ich trudnych wyborach, często nietrafionych, nacechowanych bólem i cierpieniem, ale także o nadziei, którą zawsze warto pielęgnować. Przeczytałam tę książkę podczas jednego, dłuższego wieczoru, jednak jej przesłanie pozostanie ze mną o wiele dłużej. Poznajcie koniecznie "Gorszą siostrę".

Wpis powstał w ramach współpracy z Wydawnictwem W.A.B