Listy do A. Mieszka z nami Alzheimer - Anna Sakowicz

"Panie A.,

Chcę, żeby Pan się wyniósł! Natychmiast!".

Umieranie i choroba to najtrudniejsze tematy, jakie musimy poruszyć ze swoimi dziećmi. Ciężko bowiem nam, dorosłym zrozumieć i zaakceptować swoistą niemoc oraz to, co nieuniknione, a co dopiero dzieciom, wkraczającym z pełną ufnością w otaczający nas świat. Na szczęście powstają takie książki jak "Listy do A." - mądre i jednocześnie ułatwiające nam oswoić swoje pociechy z trudną prawdą.

Anna Sakowicz to absolwentka filologii polskiej, filozofii oraz edukacji filozoficznej na Uniwersytecie Szczecińskim, a także edytorstwa na Uniwersytecie im. kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Autorka swoje teksty publikowała w prasie pedagogicznej, debiutowała zaś zbiorem humoresek pt. "Żółta tabletka". Mieszka obecnie na Kociewiu, uwielbia wędrówki po meandrach literatury, kolekcjonuje stare książki.

Kilkuletnia Aniela słysząc, że przyczyną dziwnego zachowania jej babci jest Pan Alzheimer, postanawia pisać do niego listy, w których wyraża swoje niezadowolenie. Dziewczynka obwinia pana A. o to, że babcia nie jest sobą i próbuje zniechęcić go do pobytu w ich domu. Każdy list zostawia wieczorem na progu pokoju babci, licząc na to, że niechciany gość w końcu się wyprowadzi. Tymczasem mama płacze coraz więcej, a w domu panuje smutek.

Anna Sakowicz przekuła własne doświadczenia z chorą na Alzheimera mamą, w nietuzinkową publikację, którą charakteryzuje w głównej mierze uniwersalny charakter. Odbiorcami tej książki są oczywiście dzieci, ale jestem pewna, że i dorośli czytelnicy mogą z niej wiele dla siebie wynieść. Autorka pokazuje bowiem jak ze strony kilkuletniego dziecka wygląda ta choroba i jakie negatywne skutki wywołuje w zachowaniu całej rodziny. To pozwala spojrzeć na ten problem całościowo i z nieco z innej perspektywy.

Cała książka posiada charakter epistolarny. Listy, jakie Anielka zostawia panu A. wywołują wiele emocji i wzruszenia. Bohaterka opisuje bowiem z dziecięcą naiwnością, zmiany jakie zachodzą w zachowaniu jej ukochanej babci. Ta przemiana z dorosłej, pełnej werwy staruszki w nieporadną osobę to dla Anielki coś niezrozumiałego. Dziecko poznaje wiele objawów choroby Alzheimera, od tych mających posmak dowcipu, jak wsypanie soli do cukierniczki po te przywodzące grozę, jak niemożność powrotu do domu i niepoznawanie bliskich. Czytelnik wraz z bohaterką obserwuje wszystkie etapy tej choroby i zdaje sobie sprawę z tego, jakie zmiany ona wywołuje, nie tylko w życiu chorej, ale i całej rodziny.

"Listy do A." to także opowieść o przemijaniu. O tym jak trudno dorosłym zaakceptować fakt odchodzenia i jak trudno wytłumaczyć dziecku, że każdego z nas czeka starość i śmierć. A jeśli o starości mowa to cieszę się, że autorka poruszyła ten temat, gdyż obecnie unikamy go jak ognia, gloryfikując jedynie młodość.

Nie mogę nie wspomnieć o samym wydaniu tej książki, które jest niezwykle atrakcyjne. Otóż twardej oprawie towarzyszą strony przypominające kartki z zeszytu w kratkę. Całości klimatu dopełniają rysunki Ewy Beniak-Haremskiej

Chyba nie ma takiej publikacji na naszym rynku, jak "Listy do A.", która w ten sposób dotykałaby problematyki choroby Alzheimera. Jest to więc pionierska książka, w którą warto zaopatrzyć domową biblioteczkę. Dla samych siebie i dla naszych dzieci.

Z Anną Sakowicz

Egzemplarz recenzencki otrzymany od autorki