Kobieta, która nie odmieniła losów świata na mojej półce

Benita jest dziennikarką medialnej korporacji. Wyczerpana coraz gorszą jakością uprawianego fachu, porzuca pracę, ale nie wie jeszcze, że firma ma wobec niej plany, które pomieszają jej szyki. Będzie musiała zmierzyć się z własną przeszłością pełną zabawnych przygód na całym świecie. Tu absurd goni absurd, a śmiech (czasem przez łzy) jest plastrem na coraz większą głupotę korporacyjnych i światowych wojen. Przekonacie się, co robiła redaktor Benita Kluczman w gabinecie prezydenta Busha i jaką rolę odegrał w tym wszystkim rosyjski bimber. Poznacie też Miszę Krupowa, który uratował Jasira Arafata i odzyskał szczoteczkę do zębów Józefa Stalina. Raczej nie dowiecie się z tej książki, dlaczego smutny polski generał nigdy nie zdołał się uśmiechnąć, na pewno jednak zrozumiecie, dlaczego reszta kraju straciła poczucie humoru.

W patronackiej recenzji tej książki napisałam, że dawno już nie czytałam tak pokręconej i zupełnie nieprzewidywalnej powieści, w której absurd goni absurd, a spotkanie prezydenta Stanów Zjednoczonych, czy też królowej angielskiej, nie jest niczym niezwykłym.

Czy warto doszukiwać się w ukazanych losach Benity jakiegokolwiek sensu? Tak, jeśli potraktujecie fabułę tej książki, jako swoisty pastisz na współczesną rzeczywistość i na pewne stałe, które nie ulegają zmianie. A gdy dorzucicie do tego rosyjski bimber i szczoteczkę Stalina, odkryjecie pewne symbole ludzkich pragnień, które nie od dziś sterują światem.