Nadir w mojej biblioteczce

Załoga Nadira, promu kosmicznego klasy C, składa się wyłącznie z więźniów. Zwyrodniali przestępcy, których skazano na dożywotnią tułaczkę, nie wiedzą, dokąd zmierza statek. Nikt nie powiedział im również, w jakim celu podróżują. Nadir, pilotowany przez bezduszny komputer, niestrudzenie niesie ich ku nieznanemu. Na dolnym pokładzie znajdują się zamknięte, pancerne drzwi, broniące dostępu do tajemniczego pomieszczenia. Pewnego dnia samozwańczy przywódca więźniów zauważa ślad buta na progu, w połowie skryty za owymi drzwiami. Zaczynają pojawiać się pytania: Który z członków załogi od samego początku miał klucz? Dlaczego ukrywał ten fakt przed pozostałymi? Czego zdrajca szukał w niedostępnym pomieszczeniu? Niewiele później skazańcy znajdują ciało kolegi. I nie jest to ostatnie ciało…

W patronackiej recenzji "Nadira" napisałam, że to książka, w której fabule doskonale odnajdą się zarówno miłośnicy konwencji science-fiction oraz thrillera z mrocznymi elementami. Edward Strun oddaje bowiem w ręce czytelników fabułę osnutą na elementach prawdopodobnego rozwoju nauki i techniki, a co za tym idzie, wpływu tychże osiągnięć na życie jednostki.

Na skrzydełku książki znajdziecie moją rekomendację.

Czy istnieje więzienie doskonałe? Takie bez strażników oraz krat, otoczone wokoło próżnią i wszechobecną ciszą? Jeśli chcecie poznać odpowiedź na to pytanie, zachęcam was do przeczytania "Nadira".