Milaczek - Magdalena Witkiewicz

"I znowu zapragnęła mieć chłopa".

Nie sposób nie polubić Milaczka. Zwariowanej, swojskiej dziewczyny, która swoją nieprzeciętną osobowością, wywołuje uśmiech na twarzach czytelniczek. Nie sposób również nie zachwycić się fenomenalnie skrojoną kreację Zofii Kruk, która mówiąc kolokwialnie "wymiata". Chyba każdy pisarz marzy o takim dobrym debiucie.

Magdalena Witkiewicz, rocznik 1976 to Matka Polka Pisarka, autorka ponad dwudziestu powieści. Na rynku wydawniczym obecna już dziesięć lat. Pisze książki dla dzieci i dorosłych, także w duecie. Jest specjalistką od szczęśliwych zakończeń. Wraz z mężem, dwójką dzieci i kotem Puszysławem mieszka w Gdańsku.

Milenka to młoda kobieta, która stara się zrzucić nadprogramowe kilogramy. Bohaterka pragnie również w końcu się ustatkować i założyć rodzinę. Jej ekscentryczna ciotka Zofia to milionerka, która sama będąc wyzwoloną seksualnie, pragnie znaleźć Milence męża. Jest jeszcze Bachor, czyli siedmioletnia Zuza nie znosząca dziewczyn swojego taty oraz Parys Antonio, czyli pies arystokrata.

"Milaczek" to idealna książka na poprawę humoru. Wywołująca wiele uśmiechu na twarzy i dająca garść optymizmu, tak bardzo niezbędnego w codziennym pędzie życia. Perypetie trzech muz autorki, czyli Milenki, Zofii i Zuzy to opisane z lekkością barwne wydarzenia, których humorystyczny wydźwięk jest niezwykle odczuwalny. W zasadzie można tę powieść przeczytać w ciągu jednego, dłuższego wieczoru.

Jest wesoło w życiu Milenki, która poznając za sprawą ciotki czterdziestoletniego dentystę zaczyna odczuwać, że w końcu ma szansę się ustatkować. Jest wesoło u Bachora, który eliminuje po kolei kobiety, jakie pojawiają się w życiu jej taty Jacka. Ale chyba najbardziej wyrazistą i niezaprzeczalnie zapadającą w pamięć postacią jest Zofia Kruk i towarzyszący jej partner życiowy Staszek. To, co wyprawia ta niezwykle żywotna kobieta to coś nieprawdopodobnego. Życzę każdemu, by w jesieni swojego życia miał tyle energii i pomysłów co ta bohaterka.

Któż by pomyślał, że podchodząca pod sześćdziesiątkę ekscentryczka zaprzyjaźni się z siedmioletnią dziewczynką oraz dorosłą, acz mało dojrzałą, kobietą. Takie połączenie musiało spowodować wybuchowy efekt pod postacią mnóstwa zabawnych scen, nieco przerysowanych kreacji bohaterów i zwariowanych pomysłów. Do tego wszystkiego wisienką na torcie jest pojawiający się od czasu do czasu zwierzak, czyli Parys Antonio, który zupełnie skradł moje serce.

Z Magdaleną Witkiewicz