"Cudze grzechy" - Daria Orlicz

Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach

"Czasem nie warto budzić przeszłości (...)".

Tajemnica to słowo klucz, które odgrywa niebagatelną rolę w życiu bohaterów czwartego tomu kryminalnego cyklu pt. "Stracone dusze". Tajemnice większe i mniejsze, stricte z przeszłości, ale także powiązane z teraźniejszością. Każdy z nas je posiada, ale te ukazane w książce, są naprawdę dużego kalibru.

Daria Orlicz to pseudonim Katarzyny Misiołek, znanej także jako Olga Haber, absolwentki filologii polskiej ukończonej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Autorka kilka lat swojego życia spędziła w Rzymie, który jest jej szczególnie bliski. Interesuje się turystyką, psychologią, medycyną niekonwencjonalną i tarotem.

Karolina będąca w ósmym miesiącu ciąży, pewnej nocy znika z ośrodka wczasowego, a jej mąż dopiero rano zauważa, że jej przy nim nie ma. Śledczy podejrzewają, że przyszła matka została porwana. Tymczasem Jeremi obiecuje pomóc siostrze przyjaciela, który według niej został wrobiony z brutalne pobicie ich przyrodniej siostry. Hanka próbuje natomiast ogarnąć domowy chaos, jaki pojawił się w jej rodzinie.

"Cudze grzechy" to kolejna, mroczna i zarazem kryminalna odsłona pióra Katarzyny Misiołek, która tym razem bierze na tapet ciężar skrywanych tajemnic. Pojawiają się one bowiem zarówno w śledztwie prowadzonym w sprawie zaginięcia kobiety w ciąży, w prywatnym dochodzeniu Jaromira oraz w przeszłości Hanki. Te trzy główne wątki, mające wspólny mianownik, przeplatają się ze sobą, tworząc wielowarstwową fabułę, wzbudzającą zaintrygowanie. Któż z nas bowiem nie lubi dobrze skrojonych tajemnic?

Muszę przyznać, że najbardziej interesującym wątkiem, jaki w tym tomie stworzyła autorka okazał się dla mnie powrót do przeszłości Hanki. Wplecione w fabułę retrospekcje pisane kursywą, dotyczące okresu jej pierwszego, ważnego zakochania i jego skutków, bardzo mocno intrygowały mnie nieznanym finałem, którego byłam niezmiernie ciekawa. Dopiero w miarę rozwoju toku akcji i pojawienia się pewnego samobójcy, cała ta warstwa nabrała większego wydźwięku. Wątek kryminalny, jaki się w tej sprawie pojawił, wywołał moje duże zaskoczenie, a co gorsza, myśli o dużym prawdopodobieństwie jego wystąpienia.

W recenzji poprzedniego tomu tego cyklu napisałam, że Jaromir jest postacią z dużym potencjałem, który autorka z pewnością wykorzysta. I widać to już właśnie w tym tomie, gdyż policjant ten badając na własną rękę sprawę powiązaną z nocnymi klubami i z wielkimi pieniędzmi, pokazuje swoją przenikliwość i talent śledczy. Poza tym, jego obecność w tej sprawie, komplikuje mu także życie prywatne.

Katarzyna Misiołek w "Cudzych grzechach" nie oszczędza czytelnika. Autorka pozostawia bowiem otwarte wątki dotyczące zarówno spraw prywatnych Hanki, jak i tych kryminalnych. A samo zakończenie książki, niejako ucięte w kulminacyjnym punkcie, pozwoliło mi użyć pewnego niecenzuralnego słowa. Dobrze, że kolejna część tego cyklu pojawi się już jesienią.

Z Katarzyną Misiołek