"Bezsenne noce, senne dni" - Alina Białowąs

Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach

"Ale nuda się skończy, gdy już zostanę kobietą samotną. Samotną, nie osamotnioną (...)".

Trwanie w długoletnim małżeństwie to w dzisiejszych czasach iście ogromne wyzwanie, bowiem w epoce wyrzucania wszystkiego na śmieci, takie związki coraz częściej stają się rzadkością. I można oczywiście powiedzieć, że to właśnie nuda, marazm i brak zaskoczeń, są przyczyną takiego stanu rzeczy. Jak jednak przekonuje się główna bohaterka tej książki, czasami sami nie wiemy, na czym tak naprawdę nam zależy.

Alina Białowąs to rodowita Wrocławianka, która nie wyobraża sobie życia bez książek. Autorka swoją przygodę z pisaniem rozpoczęła od prowadzenia pamiętników w szkole podstawowej. Zawsze chciała zostać dziennikarką, ma duże poczucie humoru i sporo pozytywnej energii. Jej debiutem literackim była dobrze przyjęta powieść pt. "Galeria uczuć".

Ewelina to pięćdziesięcioletnia farmaceutka, która po głębokich analizach swoich trzydziestu lat pożycia małżeńskiego z Radkiem, postanawia pozbyć się męża. Bohaterka pragnie, by Radek zniknął, uwalniając ją tym samym z okowów nudnego małżeństwa zapoczątkowanego w jej mniemaniu, mezaliansem. Celem Eweliny jest bycie samotną, ale nie osamotnioną.

Muszę przyznać, że dawno już, żadna główna bohaterka, nie wywołała we mnie tyle irytacji i niezrozumienia, co Ewelina. Zdaję sobie przy tym sprawę z tego, że to celowy zabieg autorki, gdyż nagromadzenie często absurdalnych analiz rzeczywistości znudzonej małżonki, miało właśnie takie wrażenie wywoływać. Ewelina rozkłada bowiem na czynniki pierwsze swoje małżeństwo, dotykając wielu sfer wspólnego życia – od chłopskiego pochodzenia męża po jego brak higieny. Autorka w pierwszoosobowej narracji ukazuje liczne przemyślenia bohaterki, okraszając je subtelnym humorem, co potęguje efekt powstania niedowierzania u czytelnika.

Najnowsza książka Aliny Białowąs to także obraz mechanizmu obwiniania drugiej strony o nudę i stagnację pomiędzy partnerami, jaki bardzo często występuje w długoletnich związkach. Ukazuje to bardzo wyraźnie przykład Eweliny, która widzi wyłącznie to, co chce zobaczyć, nie dopuszczając do swojej świadomości, innej racji stanu. Podczas czytania tej powieści podejrzewałam, że wnioski głównej bohaterki wypływają jedynie z jej subiektywnego oglądu rzeczywistości, które okazało się swoistym "matrixem". Szybkie przebudzenie musiało więc być dla niej bardzo bolesne.

Nie ukrywam, że wielokrotnie wspominane przez Ewelinę ziemiańskie pochodzenie, wywoływało we mnie uczucie politowania. Najprościej jest bowiem oprzeć całą swoją tożsamość na mało znaczących fundamentach miejsca, z którego się pochodzi i łatwiej potem w oparciu o to, potęgować swoją wartość. Cały wątek mezaliansu głównej bohaterki okazał się według mnie nie tylko komiczny w swojej wymowie, ale także w ostateczności, tragiczny w skutkach.

Trudno ukryć rozczarowanie, gdy zamiast męskiego Roberta Redforda, posiadamy w domu mężczyznę z brzuszkiem, chodzącego w rozlazłych kapciach. Jak jednak pokazuje historia skrojona piórem Aliny Białowąs, to właśnie ten człowiek jest prawdziwy i warto dostrzegać to każdego dnia. "Bezsenne noce, senne dni" to książka przestroga dla wszystkich kobiet, które nie doceniając tego, co mają, mogą w pewnym momencie, nie mieć nic.