"Grzesznik" - Artur Urbanowicz

"Każdy z nas się czegoś boi".

"Grzesznik" to książka zupełnie inna niż "Gałęziste", czyli przerażający debiut Artura Urbanowicza. Inna, ale nie zmienia to faktu, że również głęboko nasycona pierwiastkiem grozy, którego kreowanie wychodzi autorowi po mistrzowsku. Jest w tej historii wiele zaskoczeń oraz wiele mroku, które w konsekwencji wywołują niezbyt pocieszającą refleksję dotyczącą wszechobecnego egoizmu stanowiącego podstawię naszej egzystencji.

Artur Urbanowicz to matematyk, informatyk i wykładowca akademicki. Od najwcześniejszych lat uzależniony od pisania, fascynujący się horrorem pod każdą postacią. Jest chorobliwym perfekcjonistą. Jego zdaniem literatura powinna pełnić w głównej mierze funkcję rozrywkową. Debiut autora wydany w 2015 r. zdobył nagrodę "Złotego Kościeja".

Marek Suchocki, zwany "Suchym" jest szefem gangu działającego w Suwałkach, którego niezbyt obchodzi wiadomość o wyjściu z więzienia byłego mafiosa Grzegorza Samiela. Pewnego dnia dochodzi jednak do wypadku, w wyniku którego Suchy zaczyna widzieć coś, czego nie widzą inni. Bohater w jednej chwili traci wszystko, na czym mu zależało – przywództwo w gangu, majątek i rodzinę. Jak się okazuje to dopiero początek jego kłopotów.

Muszę przyznać, że czytając początkowe strony "Grzesznika" poczułam lekkie rozczarowanie, bowiem nie byłam sobie w stanie wyobrazić tego, w jaki sposób autor połączy warstwę typową sensacyjną z grozą, której przecież nie mogło tutaj zabraknąć. Jak się jednak okazało, fabuła dość szybko zaczęła rozwijać się w pożądanym przeze mnie kierunku, serwując mrożącą krew w żyłach historię pełną zaskoczeń oraz niezwykle sugestywnie przemawiającą do wyobraźni. Artur Urbanowicz w świetnym stylu zakamuflował bowiem drugie dno opowiadanej przez siebie historii, wywołując tym samym wzmożoną czujność czytelnika, by na końcu zostawić go ze sporym zdumieniem.

"Grzesznik" to w pewnym sensie opowieść o każdym z nas. Suchy bowiem staje się ucieleśnieniem wszystkiego najgorszego, co drzemie w każdym człowieku – egoizmu, chciwości, braku empatii oraz zarozumialstwa. Trzeba przy tym przyznać, że wybór bezlitosnego gangstera na protagonistę wytwarza widoczny kontrast, który wywołuje w czytelniku jeszcze większy dysonans poznawczy. Nikt bowiem, tak jak Suchy nie zasłużył na to, co go spotkało, ale jednocześnie któż z nas jest kryształowo uczciwy. Tragiczne w swojej wymowie losy tego bohatera wywołują wiele emocji oraz przemyśleń w kwestii wymiaru kary oraz jej wielkości, a także samej natury zła wraz z kuszeniem, dręczeniem, obsesją i nawiedzeniem.

Muszę także zaznaczyć, że przy lekturze książki "Gałęziste" bałam się bardziej, niż przy lekturze "Grzesznika" bowiem w tej książce mocniej skupiłam się na rozpracowywaniu tajemnicy świata przedstawionego, jaką skroił autor. Połączenie realizmu ze światem nadnaturalnym, widoczne motywy grozy i obrazowe opisy tego, co przeżywa Suchy to niewątpliwie mocne strony prozy Artura Urbanowicza. Poza tym, cała intryga, jaką wymyślił i przede wszystkim to, w jaki sposób ubrał ją autor, zasługuje na uznanie.

Cieszę się, że Artur Urbanowicz nie tworzy sztampowych powieści grozy, które poza chwilową aurą strachu, niczego nowego nie wnoszą do życia czytelnika. Autor bowiem pod płaszczem gatunkowej literatury, przemyca ważne pytania dotyczące ludzkiej natury i związanej z tym, definicji naszego życia oraz śmierci. "Grzesznik" poleca się więc na długie wieczory.

Egzemplarz recenzencki otrzymany od autora.