"Marcel" - Zofia Kubiec

"Nie jestem żadnym cholernym alkoholikiem, jak sądziliście. Nie piję już miesiąc, mógłbym wcale nie pić, gdybym chciał. Tak się zachowuje alkoholik?".

Zgłębiając historie, jak ta opisana w tej książce, zawsze zastanawiam się nad tym, na ile jesteśmy kreatorami własnego losu, a na ile przeszłość i wyniesione z domu wzorce, definiują nasze przyszłe życie. Myślę, że prawda znajduje się gdzieś pośrodku, chociaż chciałabym wierzyć, że sami potrafimy ukształtować swoją lepszą przyszłość.

Zofia Kubiec, rocznik 1980 to z zawodu germanistka i nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej. Pasjonuje ją czytanie, a ponieważ od dawna marzyła o pisaniu, postanowiła połączyć to, co najbardziej lubi. Autorka mieszka obecnie w Knurowie na Górnym Śląsku. "Marcel" to jej debiut prozatorski.

Marcel, pomimo trudnego dzieciństwa, wyrósł na przystojnego i zaradnego mężczyznę. Bohater ułożył sobie życie – posiada kochającą żonę, jest tatą córeczki, mieszka we własnym domu i ma dobrą pracę. Do głowy Marcela zaczynają jednak pukać demony przeszłości pod postacią pociągu do alkoholu oraz do byłej ukochanej, z którą miał romans. Mężczyzna zaczyna upodabniać się do własnego ojca, będącego jego koszmarem.

Losy tytułowego Marcela to klasyczna historia traumy dorosłego dziecka alkoholika. Autorka w pełnej krasie pokazuje bowiem, jak mocno zniekształcone jest postrzeganie rzeczywistości przez osobę, która tak jak główny bohater, doświadczyła w dzieciństwie alkoholizmu rodziców, bicia i zaniedbania na wielu polach wychowawczych. Jest to dość smutna historia, gdyż Marcel początkowo radził sobie w życiu całkiem nieźle i wydawałoby się, że przezwyciężył traumę oraz zaburzenia, jakie powstały w jego psychice.

Cała powieść składa się z kilku części, wśród których bardzo ważną i wyzwalającą sporo emocji jest ta ukazująca traumatyczne dzieciństwo mężczyzny. Pijący ojciec czy brak akceptacji ze strony rówieśników, a nawet prześladowanie – to wspomnienia Marcela z najbardziej beztroskich lat życia. To także kluczowe wydarzenia, których nie mogło zabraknąć w ukazaniu pełni tej historii, bowiem to, co dzieje się później, jest wynikową owych. Dobrze więc, że autorka już na samym wstępie pokazała codzienność życia dziecka w patologicznej rodzinie, gdyż to niezwykle ważne dla zrozumienia dalszej historii Marcela.

Najbardziej szokujące w tej książce jest to, że im dalej główny bohater uciekał od wzorców przekazanych mu przez ojca, tym bardziej zaczynał się do niego upodabniać. Alkoholizm, którego obecność cały czas z siebie wypierał, zręczne manipulacje osobami, które go kochają, czy też ciągłe tłumaczenie swojej agresji – to wszystko przed czym chciał uciec, dopadło go ze wzmożoną siłą. I tak naprawdę czytelnik nie wie, czy Marcelowi udało się pokonać własne demony, gdyż otwarte zakończenie jest tak naprawdę początkiem dla głównego bohatera.

Zofii Kubiec udało się rozłożyć na czynniki pierwsze skomplikowany mechanizm powielania złego wzorca z dzieciństwa. Historia Marcela wywołuje skrajne emocje, a także pozwala przeżyć wraz z bohaterem wszystkie trudne chwile. To mocna i prawdziwa historia.

Egzemplarz recenzencki otrzymany od Wydawnictwa Novae Res.