"Nierozdzielne" - Joanna Pypłacz

Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach

"Potwory zawsze ciągną do piękna...".

Metafizyczna okładka tej książki tylko w niewielkim stopniu zwiastuje to, co można znaleźć na jej stronach. Zapytacie zatem co to takiego? Otóż to, co tajemnicze, nieco abstrakcyjne i niedostępne zmysłom. W zasadzie niepoznawalne, co autorka zdefiniowała na swój własny sposób.

Joanna Pypłacz to doktor habilitowany filologii klasycznej. Autorka pracuje w Bibliotece Jagiellońskiej w Sekcji Starych Druków. Pasjonuje się literaturą, muzyką oraz fotografią artystyczną, a w kręgu jej zainteresowań znajdują się także groza i gotycyzm. Uwielbia samotne wyprawy z aparatem. Dotychczas wydała cztery powieści. Mieszka w Krakowie.

Kraków, lata 30. XX wieku. Dwie młode kobiety, a zarazem bliźniaczki Sybillę i Sabinę łączy dziwna więź. Kobiety nie różnią się wyglądem, ale ich osobowości są diametralnie inne. Sybilla jest bowiem pewna siebie, a Sabina nieśmiała i zamknięta na otaczający ją świat. Siostry rozmawiają ze sobą w wymyślonym języku. Gdy Sabina poznaje pewnego mężczyznę, wszystko ulega zmianie, prowadząc do niespodziewanej tragedii.

Długo zastanawiałam się nad tym, jak określić, o czym jest najnowsza książka Joanny Pypłacz. Nie jest łatwo, gdyż to historia przekraczająca postrzeganie naszej rzeczywistości, w której dosłownie wszystko jest mocno nieoczywiste. Wszystko począwszy od dziwacznej więzi, jaka łączy bliźniaczki po pojawiające się szaleństwo i wieloznaczny finał. A gdy dodać do tego także wszechobecny nastrój grozy, tajemnicy i niedopowiedzenia, oraz działania sił nie z tego świata, nie można oprzeć się wrażeniu, że autorka prowadzi z czytelnikiem swoistą grę.

Przy lekturze "Nierozdzielnych" wielokrotnie odczuwałam w sobie dziwny niepokój. Uczucie to wywołała przede wszystkim fenomenalna kreacja obydwu bliźniaczek, które wydały mi się istotami, jakich nie chciałabym spotkać na swojej drodze. Pod płaszczem pozorów w ich życiu, kryje się bowiem zupełnie inna percepcja, a wydarzenia, jakie stają się dalej udziałem bohaterek, wywołują dreszcze na całym ciele. Jest w ich historii wiele mroku, co chyba najbardziej mnie przeraża, a obsesyjna namiętność jednej z postaci, jedynie dodaje smaczku całej tej historii.

"Nierozdzielne" to książka, która według mnie mogłaby pod pewnymi względami zostać zakwalifikowana do literatury grozy. Retro klimat przedwojennego Krakowa, który udało się autorce w obrazowy sposób ukazać, jedynie podsyca złowieszczy nastrój. Krocząc bowiem znanymi uliczkami tego miasta, poznajemy opowieść o tym, że czasami nawet śmierć nie jest w stanie rozdzielić pewnych więzi. To przerażające i intrygujące zarazem – jaka cała ta historia.