"Cymanowski Młyn" - Magdalena Witkiewicz, Stefan Darda

"Jednak przeszłość każdego miejsca siłą rzeczy sączy się w teraźniejszość".

Czy dwie zupełnie różne bajki mogą się ze sobą połączyć, tworząc całkiem niezłe literackie widowisko? Gdy dowiedziałam się o tym, że Magdalena Witkiewicz napisała książkę w duecie ze Stefanem Dardą, dość sceptycznie podeszłam do tego newsa, gdyż jakoś nie potrafiłam sobie wyobrazić prozatorskiej mieszanki specjalistki od szczęśliwych zakończeń i polskiego mistrza grozy. Jak widać jednak, warto eksperymentować, bo "Cymanowski Młyn" okazał się dobrą książką.

Magdalena Witkiewicz to Matka Polka Pisarka, autorka wielu powieści dla dzieci i dorosłych, tworzonych także w duecie. Jest specjalistką od szczęśliwych zakończeń. Wraz z mężem, dwójką dzieci i kotem Puszysławem mieszka w Gdańsku.

Stefan Darda to nasz rodzimy mistrz powieści grozy, mieszkający obecnie w Przemyślu. Zadebiutował w 2008 r. książką pt. "Dom na wyrębach".

Monika i Maciej w ramach otrzymanego prezentu, przyjeżdżają na urlop do leśnego pensjonatu, zlokalizowanego na Kaszubach. Ich małżeństwo przeżywa głęboki kryzys, więc bohaterowie liczą na to, że w leśnej głuszy uda im się odnaleźć dawnych siebie. Początkowy, romantyczny nastrój burzy nagły wyjazd Macieja. Na miejscu pozostaje jednak Łukasz - syn właściciela pensjonatu, który ku zdziwieniu Moniki, coraz bardziej przypomina jej byłego narzeczonego.

Od pierwszych stron tej powieści moja wyobraźnia wskoczyła na wysokie obroty, gdyż soczyste opisy Cymanowskiego Młyna i okolicznych lasów z bagnami, kreowały w mojej głowie bogate obrazy. Autorom udało się stworzyć klimat charakterystyczny dla powieści grozy poprzez odczuwalny niepokój, niedopowiedzenie, tajemnicę i wiszący w powietrzu, punkt kulminacyjny. Wszelkie stuki, tajemnicze światła, jęki i nawoływania to elementy, które podgrzewały rosnącą ze strony na stronę, atmosferę. Nie mogę także ukryć tego, że duże wrażenie zrobiły na mnie lalki, jakie znajdowały się w pensjonacie, o których nie mogę myśleć inaczej niż z dreszczykiem niepokoju.

W "Cymanowskim Młynie" narracja trzecioosobowa przeplata się z narracją pierwszoosobową bohaterów, nadając tym samym całej fabule swoistej synergii. Muszę także wspomnieć o niesamowitej kreacji psychologicznej Jerzego - właściciela pensjonatu, którego postać okazała się dla mnie największą niespodzianką fabularną w całej tej historii. Ukazane początkowo pozory starszego, spokojnego człowieka będącego w jesieni swojego życia, burzy krok po kroku, odsłaniana przeszłość bohatera. Ta postać psychopatycznej osobowości wzbudziła we mnie najwięcej emocji i przerażenia.

Znając dość dobrze styl pisania Magdaleny Witkiewicz, byłam w stanie oddzielić prozę autorki od fragmentów pisanych przez Stefana Dardę. Pomimo tego, uważam jednak, że duet ten doskonale się ze sobą zgrał, łącząc w sobie to, co ma czytelnikom do zaoferowania najlepszego, czyli dobrze nakreślone wątki obyczajowe z nutką erotyki i grozę w najlepszym wydaniu. Według mnie ta odczuwalna spójność w przekazie, wpływa na to, że "Cymanowski Młyn" czyta się z prędkością światła celem dotarcia do zakończenia całej tej mrożącej krew w żyłach historii. Zakończenia, które paradoksalnie, pozostawia więcej pytań, niż odpowiedzi.

Warto pamiętać, że "Cymanowski Młyn" nie jest powieścią grozy, tylko książką łączącą w sobie cechy dobrego czytadła z wątkami nadnaturalnymi. Przez tę lekturę, na pewno w najbliższym czasie nie zapuszczę się po zmroku do lasu znajdującego się obok mojego domu, gdyż w mojej głowie muszą wyblaknąć nieco sceny, jakie odnalazłam na łamach tej powieści. To była dobra książka, lepsza niż się spodziewałam.

Z Magdaleną Witkiewicz i Stefanem Dardą