"Samobójca" - Agnieszka Ziętarska

Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach

"W końcu każdy musi sam wybrać to, czego pragnie".

Czy przeznaczenie rzeczywiście istnieje i można je jakoś przechytrzyć? Czy z góry zaplanowany scenariusz na nasze życie może ulec zmianie? Ludzkość od dawna zadaje sobie te pytania, pozostawiając je bez jednoznacznej odpowiedzi. Nie dziwię się więc, że pisarze bardzo często w swoich książkach poruszają ten właśnie temat. To, co niezbadane, jest bowiem zawsze najbardziej intrygujące.

Agnieszka Ziętarska to absolwentka Wydziału Architektury i Urbanistyki na Politechnice Gdańskiej. Marzycielka, miłośniczka literatury, nie wyobraża sobie świata bez odrobiny magii. Jest szczęśliwą mamą, mieszkającą w malowniczej miejscowości na obrzeżach Gdańska. "Samobójca" to debiut prozatorski autorki.

Flora to nastolatka, która po śmierci brata, nie potrafi poradzić sobie z codziennością. Rodzina bohaterki rozpada się na jej oczach, a uczniowie w szkole nie mają litości nad słabszymi. Gdy Flora poznaje Felisa i doświadcza jego pomocy, nie zdaje sobie sprawy z tego, że chłopak nie jest człowiekiem i zna jej przyszłość. Dość szybko pojawia się między nimi zakazane uczucie.

"Samobójca" to godny reprezentant gatunku paranormal romance, dzisiaj zaliczany do prozy new adult. Autorka serwuje bowiem czytelnikom historię rodzącego się uczucia pomiędzy człowiekiem, a Opiekunem, czyli istotą zaliczaną do grona Niezmiennych. Jak łatwo przewidzieć, pojawia się zakazana miłość, będąca sztandarowym elementem tego typu książek. Miłość, która w tym przypadku, rozkwita pomimo wszelkim zasadom i normom. Autorka w obrazowy sposób pokazała rozwój uczucia pomiędzy Florą i Felisem, co niewątpliwie sprzyjało mojemu kibicowaniu ich związkowi.

W książce przeplatają się ze sobą dwie płaszczyzny – ziemska i nadnaturalna. Zwykli ludzie nie mają pojęcia, że wśród nich żyją tacy przedstawiciele Niezmiennych, jak Nauczyciel, Opiekun, Koszmar i Twórca. Spodobał mi się pomysł autorki na ukazanie postaci tych długowiecznych istot oraz wszelkich reguł, jakie rządzą ich światem. Nie jest to oczywiście nic nowego w tego typu gatunku, lecz każda, kolejna koncepcja na połączenie obydwu światów, zawsze mnie zaciekawia.

Warto także wspomnieć, że Agnieszka Ziętarska pod płaszczem młodzieżowej historii o zakazanym uczuciu, porusza ważne społecznie problemy dotykające współczesnych młodych ludzi. Mowa tutaj o odrzuceniu przez rówieśników, obniżonym poczuciu własnej wartości, czy też depresji powodującej próby samobójcze. Autorka bardzo obrazowo ukazuje te tematy, co z pewnością jest wartością dodaną całej powieści.

Niezwykle minimalistyczna okładka pierwszego tomu serii "Niezmienni" to element, który od samego początku zwrócił moją uwagę. Pokazane na skrzydełku książki okładki dwóch kolejnych części wskazują natomiast na to, że wydawnictwo miało spójną wizję dla całej tej serii. Jestem bardzo ciekawa, co też autorka przygotowała dla bohaterów w drugiej części "Niezmiennych". Będę jej wyczekiwała z niecierpliwością.