Leśniczówka Pranie, czyli tam mogłabym pisać książki

Urlopując tego roku w Tałtach, odwiedziliśmy wraz z mężem wiele ciekawych miejsc. Mordercze upały były nam nie straszne, gdyż uwielbiamy zwiedzać i poznawać interesujące punkty na mapie naszego kraju. Jednym z nich było Muzeum Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego - miejsce bardzo ciekawe, gdyż położone w lesie, na kompletnym odludziu. W pewnym momencie, myśleliśmy nawet z mężem, że nawigacja nas błędnie prowadzi. Jak się jednak okazało Leśniczówka Pranie istnieje i jest piękna.

Na parkingu zlokalizowanym dość daleko od samego muzeum, można zauważyć przydrożną bibliotekę. Przyznam, że to trafiony akcent, który rewelacyjnie wpisał się w klimat tego miejsca.

Leśniczówka Pranie przeszła do historii dzięki pobytom w niej wybitnego polskiego poety Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, który po raz pierwszy przybył do tego miejsca w lipcu 1950 r. Poeta miał nawet plany zamieszkania tam na stałe, ale niestety w 1953 r. zmarł.

W leśniczówce powstały ważne utwory: Kronika Olsztyńska, Niobe, Wit Stwosz, Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu, Pieśni, Ezop świeżo malowany, Rozmowa liryczna, Spotkanie z matką, Księżyc, W leśniczówce, Chmiel na rogach jelenich, Ojczyzna i inne.

Zobaczcie kilka fotografii z wnętrza muzeum.

W lipcu i  w sierpniu na terenie leśniczówki odbywają się koncerty muzyki poważnej i piosenki literackiej, wystawy, spotkania autorskie oraz recytacje poezji. Warto także dodać, że organizowane w Praniu imprezy kulturalne cieszą się dużym powodzeniem, o czym mogłam naocznie się przekonać, gdyż w czasie, gdy zwiedzaliśmy muzeum akurat przed terminem jednego z koncertów, telefony do administracji dosłownie się urywały.

Po wyjściu z muzeum, można zwiedzić teren całej leśniczówki.

Droga do leśniczówki wiedzie przez las. Po drodze spotkacie nawet Aleję Nieznanego Poety i... mnóstwo komarów.

Konstanty Ildefons Gałczyński był mi dotychczas znany z humoresek "Teatrzyk Zielona Gęś". W muzeum zakupiłam sobie obszerny zbiór przekrojowy wierszy poety więc w najbliższej przyszłości poznam głębiej jego twórczość. Muszę przyznać, że nie dziwię się, iż najlepsze dzieła Gałczyńskiego powstały w Praniu. Sama chyba zaczęłabym tam pisać - ta leśniczówka to idealne miejsce do tworzenia.