Jak uczyć się do testu z literatury współczesnej?

Epoki literackie zbiegają się w czasie z ważnymi wydarzeniami w dziejach całego świata. Tak też i było z epoką literatury współczesnej. Za „współczesne” dzieła literackie uważane są wszystkie utwory, które powstały po roku 1939. Wówczas to skończyła się krótka epoka literacka tzw. XX-lecia międzywojennego. Zakończył ją wybuch II wojny światowej. Współczesność z kolei trwa od 1939 roku do obecnych czasów. Jak nauczyć się najważniejszych kwestii dotyczących tego okresu w sztuce literackiej?

Podział dzieł literackich.

Współczesną literaturę można podzielić na kilka kategorii:

• literatura wojenna - związana z II wojną światową,

• literatura dotycząca heroizmu i zbrodni oraz samej istoty człowieczeństwa,

• literatura totalitaryzmu,

• literatura związana z odbudową hierarchii wartości po wojnie,

• literatura absurdu - człowiek w zderzeniu z władzą państwową.

We współczesności pisarze korzystają z przeróżnych form twórczości, choć dominuje dokumentaryzm, co wyraźnie widoczne jest w zapiskach wspomnień między innymi w literaturze obozowej. Dzieła pochodzące z lat 1939-1989 kształtowały w największym stopniu historia i polityka. Wywarły one istotny wpływ na twórczość wielkich pisarzy lat wojny, okupacji i czasów po zakończeniu działań wojennych. 

Literatura polska i zagraniczna.

Test wiedzy z zakresu literatury współczesnej powinien obejmować zarówno dzieła polskich, jak i zagranicznych autorów. Trudno jest w jednym czasie przeczytać wszystkie najważniejsze dzieła z danej epoki, dlatego warto sięgnąć po streszczenia, aby odświeżyć swoją pamięć. Na przykład streszczenie http://dzuma.klp.pl/a-5568.html - „Dżumy” Alberta Camus, szybko przypomni nam, jakie były główne wątki powieści i w jaki sposób należy je interpretować. 

Warto uczyć się tak, aby przyporządkowywać kolejne książki i utwory do odpowiednich grup. Na przykład w literaturze polskiej we współczesności najważniejsze pozycje powinny zajmować m.in. takie utwory jak:

• „Opowiadania” Tadeusz Borowski,

• „Kartoteka” Tadeusz Różewicz,

• „Tango” Sławomir Mrożek,

• „Inny Świat” Gustaw Herling-Grudziński,

• „Zdążyć przed Panem Bogiem” Hanna Krall.

Literatura zagraniczna powinna zaś obejmować wspominaną już „Dżumę” Alberta Camus, „Stary człowiek i morze” oraz „Komu bije dzwon” Ernesta Hemingwaya, „Buszujący w zbożu” Jerome D. Salingera, oraz być może przede wszystkim „Mistrza i Małgorzatę” Michaiła Bułhakowa, radzieckiego pisarza, którego twórczość jest obiektem analiz kolejnych pokoleń uczniów i badaczy.