Wywiad z Dorotą Kobielą, autorką ilustracji do powieści Ewy Karwan-Jastrzębskiej "Hermes 9:10"

Chciałabym wam dzisiaj polecić rozmowę z Dorotą Kobielą, autorką ilustracji do powieści Ewy Karwan-Jastrzębskiej „Hermes 9:10” i „Antykwariusz”. W nadchodzącym roku ukaże się poprawiona i rozszerzona wersja „Antykwariusza” pod zmienionym tytułem „Misja Feniks” w serii WYJĄTKOWI. Będziecie mogli znów podziwiać ilustracje Doroty Kobieli. Planowane jest też wydanie drugiego tom serii pt. „Misja Xibalba”.

Redakcja: Gdy tworzy się rzeczywistość sięgając po język malarstwa inspiracją może stać się wszystko. Świat, literatura czy wreszcie inne obrazy. W „Twoim Vincencie” sztuka wyraża się w dziełach, które dotykają wszystkich tych przestrzeni. Film jako efekt końcowy jest tego dowodem. Jesteś również autorką obrazów do baśni magicznej „Hermes 9:10”, malowałaś też powieść, gdzie jednym z bohaterów historii był obraz „Pracownia alchemika”. W przypadku Vincenta van Gogha materią literacką były listy, relacje i jego obrazy - w przypadku baśni o chłopcu i kocie poetycki tekst literacki. 

Jaka jest różnica między pracą nad fikcją a pracą nad postacią, która istniała i w dodatku sama była malarzem?

Dorota Kobiela: W przypadku „Twojego Vincenta” inspiracją dla stworzenia filmu były obrazy Vincenta van Gogha - to one pociągnęły za sobą dalsze etapy - scenariusz oraz zdjęcia i animacje malarska. Poruszałam się w przestrzeni jego malarstwa, które było punktem wyjścia dla znalezienia słów do opowiedzenia tej historii. W przypadku pracy przy Hermesie i powieści, gdzie występuje obraz „Pracownia Alchemika” było zupełnie inaczej. Musiałam znaleźć obrazy dla zilustrowania literackiej historii, przepięknie napisanej przez autorkę Ewę Karwan Jastrzębską, historii która już narodziła się w jej wyobraźni. Moja rola tutaj polegała na tym aby do już istniejącej, zapisanej wizji świata znaleźć jak najtrafniejsze obrazy.

Redakcja: Jak przygotowywałaś się do pracy nad książkami? Skąd poza tekstem literackim czerpałaś inspiracje? Czy w pracy nad obrazem ilustrującym baśń lub powieść przygodową kontakt z autorem jest równie ważny jak z samym tekstem czy utrudnia pracę?

Dorota Kobiela: Dla mnie najważniejsze było aby książkę „zobaczyć” w głowie podczas czytania, wyobrazić sobie świat zapisany. To wyobrażenie mieszało mi się trochę jak w snach z rzeczywistością co stworzyło swoisty surrealistyczny mix. Bohaterom książek Ewy swoich wizerunków użyczyli Julka i Mikołaj Karwan-Jastrzębscy, mój kot Profan oraz przemiły sąsiad z czwartego piętra. Kontakt z autorką był oczywiście bardzo ważny, bo jest to jej świat i ona najlepiej zna jego meandry; Ewa potrafiła być w nim niezwykłą przewodniczką: nie „trzymającą za rączkę” czy też narzucającą cokolwiek tylko pomocną i inspirującą.

Redakcja: Udany dialog między obrazem a słowem jest ważny, bo wskazuje na podjęcie dyskusji między twórcami o świecie, który trzeba pokazać. Dialog z tobą, Dorotą Kobielą ma fascynujący wymiar, bo w obu tytułach, które podjęłaś się malować gdzieś tam krzyżowało się życie i sztuka. Wyczucie intencji twórcy ma fundamentalne znaczenie. 

W jaki sposób wybierasz sceny do ilustrowania? Czy rysowanie książek przynosiło Ci porównywalną satysfakcję jak tworzenie filmu o ukochanym artyście? Jak to jest pokazywać czyjś świat?

Dorota Kobiela: Wybór ilustracji to dla mnie trochę jak praca przy filmie –  stworzyłam sobie swojego rodzaju drabinkę, na którą składały się kluczowe sceny budujące historie i to te sceny zdecydowałam się ilustrować. Jednak malowanie  ilustracji jest o wiele bliższe klasycznym sztukom pięknym niż filmowi, bo polega głównie na pracy w pojedynkę w oparciu o tekst literacki i własną wyobraźnię, a nie jak przy filmie na zespołowej pracy, w której reżyser oprócz bycia artystą musi też być managerem i liderem. Także trudno te dziedziny porównać – na pewno obydwie potrafią dostarczyć wiele satysfakcji – szczególnie mnie bliskie jest malarstwo i ilustracja bo z tego świata się wywodzę.

Redakcja: Czy chciałabyś kiedykolwiek poruszyć obrazy z Hermesa 9:10 lub z „Misji Feniks”, gdzie spotyka się szesnastowieczna Florencja ze współczesną Warszawą i zrobić film animowany dla dzieci z własnymi obrazami?

Dorota Kobiela:  Brzmi bardzo fajnie! Trzeba by było pomyśleć. Póki co zaczęłam pisać scenariusz fabuły aktorskiej bo bardzo bym chciała następny film robić nieco krócej.

Lubicie ilustrowane książki? Znacie twórczość Doroty Kobieli?