"Uzależniona" Druga część – Agata Duma

"Ty wiesz, że czas nie uleczy twoich zmartwień 

A akceptacja siebie samego".

Myślę, że w dzisiejszych czasach zbyt mało młodych ludzi zdaje sobie sprawę z tego, jak wielką moc może posiadać słowo. Jak wielką moc posiada poezja składająca się ze słów, które zawsze są zupełnie subiektywnym wyrazem własnej sfery emocjonalnej. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę dwudziestodwuletnia młoda poetka, która stoi na początku swojej lirycznej drogi.

Agata Duma to urodzona w 1994 r. w Radomiu, miłośniczka poezji, która pierwsze wiersze zaczęła pisać już w wieku trzynastu lat. Po siedmiu latach zdecydowała wydać swoją pierwszą książkę. Jej debiutancki tomik nosi tytuł "Uzależniona"i składa się z trzech części oraz edycji specjalnej. Pierwsza część została wydana w 2014 r.

"Uzależniona" Druga część to zbiór wierszy składający się z trzydziestu ośmiu utworów poetki oraz jej siedmiu rysunków.

Wiersze Agaty Dumy nacechowane są odczuwalnymi emocjami, który wyzierają z każdej strofy, z każdego wersu. Warto przy tym podkreślić, że liryki poetki nie cechuje lapidarność, lecz wręcz przeciwnie – jej wiersze są obszerne, mają charakter wewnętrznych monologów. W każdym z tych utworów, bardzo łatwo wyczuć stan emocjonalny poetki, uczucia jakie nią targają oraz dylematy, jakie pojawiają się w jej głowie. A tematyka wierszy zawartych w tym zbiorze jest dość uniwersalna: miłość, nadzieja, anatomia życia, pozory, ułuda, walka, utracone szanse, rozpacz czy też samotność i zagubienie. Wszystkie te ważne sfery naszego życia poetka odnosi do swojej osoby dzięki czemu, wiersze te nabierają wiarygodnego wydźwięku.

"Już dłużej nie mogę budzić się w tej samej szarości,

Przez którą wszystkie moje dni wypełnia pustka,

Wiem, że nie powinnam bać się własnych myśli,

Dlatego biegnę za wiatrem, aby poczuć, że żyję".

"Uzależniona" to zbiór wierszy mających dość intymny charakter, gdyż Agata Duma obnaża przed odbiorcą, swoją własną duszę. Pokazuje czego się boi, czego się wstydzi, co ją drażni i przed czym ucieka. Często także zadaje pytania, wysnuwa wnioski – odkrywa całą siebie, bez tematów tabu, bez pozerstwa. Te wiersze są zwyczajnie prawdziwe, nie zostały wystylizowane pod konkretną potrzebę chwili.

Liryki młodej poetki zawarte w tym tomiku oprócz wyczuwalnego nacechowania emocjami, są w moim przekonaniu także dość nierówne. W zbiorze znalazłam wiersze dobre, ale i takie, które wymagają dopracowania. Agata Duma bowiem zbyt często powtarza pewne myśli i z tego też względu, kilkakrotnie miałam wrażenie, że czytam dokładnie o tym samym. W niektórych lirykach, poetka używa dziwnych konstrukcji zdań zostawiając na końcu linijek słowa "cię" czy "mi". Poza tym wydaje mi się, że niektóre wiersze należałoby skrócić, by wydobyć z nich to, co autorka chciała w głównej mierze przekazać.

Agata Duma jest dopiero na początku swojej poetyckiej drogi i wierzę, że jeszcze oszlifuje swój styl pisania. Główną cechą liryki, którą przedstawia jest autentyczność, a to na pewno zaprocentuje w niedalekiej przyszłości.

Za możliwość przeczytania tomiku dziękuję poetce