"Obiecaj: antologia opowiadań" / pod redakcją Dariusza Sośnickiego

"Obiecanki śmiertelne macanki".

Przez całe życie ktoś nam coś obiecuje. Reklamy obiecują rajskie życie bez żadnych problemów, politycy polepszenie sytuacji w kraju, duchowni zbawienie i życie wieczne, a współmałżonek wymianę uszczelki w kranie. Życie bez obietnic byłoby zwyczajnie bez sensu, nie byłoby bowiem do czego dążyć oraz czego egzekwować. I ja więc wam coś obiecuję – niezwykłą różnorodność w antologii, która dla wszystkich miłośników krótkich form winna stać się pozycją obowiązkową.

"Obiecaj" to zbiór piętnastu opowiadań wydanych pod redakcją Dariusza Sośnickiego. Autorami krótkich form są: Magdalena Niziołek-Kierecka, Tomasz Stawiszyński, Liliana Hermetz, K. A. Kowalewska, Michał Hardy, Berenika Lenard, Mirka Szychowiak, Ewa Jarocka, Karolina Dyja, Urszula Kuczyńska, Marta Hermanowicz, Monika Wasilewska, Andrzej Gajowniczek, Agata Wieczorowska, Michał Weicher. Utwory te znalazły się w finale Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu. a zwycięskim został utwór pt. "Czysty Leo" Marty Hermanowicz.

Motywem przewodnim opowiadań zawartych w tej antologii jest zgodnie z tytułem - obietnica. Obietnica pod rożną postacią i z różnym skutkiem. Każde z piętnastu utworów ukazuje zupełnie inną płaszczyznę tego obszaru, a wymieszanie ze sobą kilku gatunków, wpływa na dość sporą ich różnorodność.  Jak to jednak w takich zbiorach bywa, kilka zwróciło moją szczególną uwagę, a konkretniej – trzy opowiadania.

Opowiadanie pt. "Syndrom sztokholmski" Magdaleny Niziołek-Kiereckiej, czyli prozatorki mi już znanej, której krótkie formy zawsze zwracają moją uwagę i tym razem przypadło mi do gustu. Krótkie zdania autorki, trafiona pierwszoosobowa narracja, nieco psychodeliczny klimat oraz sam temat, jaki pisarka porusza, czyli przemoc domowa – wpływają na pozytywny odbiór tego utworu. Po raz kolejny Magdalena Niziołek-Kierecka udowodniła, że profesjonalnie potrafi władać słowem.

K. A. Kowalewska w utworze "Najpierw dziecko" przedstawia poruszającą historię kobiety, która za wszelką cenę pragnie ochronić swoje dziecko.  Akcja trzymająca w napięciu oraz sam temat in-vitro, który nawet dzisiaj jeszcze budzi kontrowersje, pozwoliły stworzyć autorce nieszablonową fabułę, pełną zaskoczeń. Samo przesłanie tego opowiadania dotyczące obietnic jakie niesie ze sobą rozwój medycyny, skłania do refleksji i szerokich polemik.

Zwycięskie opowiadanie, czyli "Czysty Leo" również zwraca swoją uwagę swoistym absurdem. Główny bohater tego utworu, czyli Leo - perkusista zespołu Dirty Money, gra zawsze w białych rękawiczkach i ma obsesję na punkcie czystości, swoistą nerwicę natręctw. Marta Hermanowicz ukazała w swoim utworze także, dość obrazowo oraz nieco ironicznie i dowcipnie, specyfikę show-biznesu.

Ciekawym pomysłem, z którym nie spotkałam się jeszcze w przypadku tego typu publikacji, jest zamieszczenie pod każdym z utworów autokomentarza oraz krótkiej notki biograficznej danego twórcy. Autokomentarz zawiera odpowiedzi autorów na trzy, te same pytania dotyczące: autorytetu dla każdego twórcy, dlaczego fragment powieści nie jest opowiadaniem oraz to, co mnie najbardziej interesowało, czyli napotkane podczas pisania problemy i mocne strony swojego utworu.

Piętnaście opowiadań, piętnastu autorów, piętnaście zupełnie różnych światów z oryginalnymi bohaterami i jeden widoczny  motyw – obietnicy. Dzięki tej antologii znajdziecie się w szpitalu dla dzieci z probówek, w melinie na dworcu kolejowym czy też nawet w Santiago de Chuco w Peru. Dla miłośników krótkich form to z pewnością lektura godna polecenia.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję K. A. Kowalewskiej