Subiektywnie o książkach: Nowości wydawnictwa Psychoskok

Nowości wydawnictwa Psychoskok

Wiosna już na dobre zagościła w naszych domach, a w wydawnictwie Psychoskok pojawiły się kolejne nowości. Zapraszam na ich krótki przegląd.

O zmierzchu

Wiersze umieszczone w książce mówią o życiu codziennym o jego trudach i radościach a nawet rozpaczy. Autorka opisała w nich odrobinę swojego życia i tego co zaobserwowała u innych. W niektórych wierszach autorka oddaje hołd dręczonym ludziom, a o których nie zawsze chce się pamiętać. W niektórych wierszach zauważyć można ból fizyczny i psychiczny. Takie wyładowanie się jak twierdzi autorka powoduje wielka ulgę i działa jak lek przeciwbólowy.

Tytuł: O zmierzchu | Autorzy: Barbara Wrzesińska Liczba stron: 160|Okładka: miękka|ISBN: 978-83-7900-538-3|Premiera: 19.05.2016

Awanturnicy

Akcja książki rozpoczyna się w Gdańsku, w 1647. Szkutnik – Marcin Seradzki traci pracę a bliska mu osoba – wuj Henryk umiera. Marcin załamuje się. Jego los odmienia się kiedy na drodze spotyka, Kurlandzkiego księcia Jakuba Kettlera, który proponuje mu pracę w Kurlandzkich stoczniach. Zabiera on Marcina w podróż po Rzeczypospolitej. Bohaterowie zaprzyjaźniają się w drodze, a Marcin uczy się wielu nowych rzeczy. Spotyka także wspaniałe osobistości, między innymi króla Władysława IV. Buduje wielki okręt, dla Jakuba Kettlera i tym samym staje się najsławniejszą osobistością w kurlandzkich tawernach. Widząc potencjał i talent Marcina, Jakub Kettler wysyła gdańskiego szkutnika do Anglii u boku kapitana nowego okrętu Alberta Schella i dygnitarza Thomasa Uberta. Wątek miłosny, przygody z piratami, tubylcami to tylko kilka z licznych perypetii, jakie przeżywa główny bohater tej powieści.

Meandry natury ludzkiej wiary i dominacji

Książka jest z gatunku filozofii, psychologii, rozmyślań, dochodzenia do pewnych wniosków. W umysłach ludzkich rodzą się pytania, które determinują, by szukać odpowiedzi dotyczących spraw niepojętych. Pytania te towarzyszą naturze ludzkiej od niepamiętnych czasów, na wszystkich etapach bytowania człowieka. Natura ludzka jest z jakiegoś powodu tak kreatywna, że ciągle szuka zrozumienia, by pojąć to, co niepojęte i wyjaśnić niewyjaśnione. Na tej drodze często napotyka miraże, które bierze człowiek za prawdę obiektywną, by nie dopuszczać empirycznych wyjaśnień, które stoją w sprzeczności z oparami absurdu.

Wygląda na to, że wszystkie istoty rozumne na swej początkowej drodze, tak jak dzieci, skłonne są wierzyć w bajki. Człowiek błądząc po zakamarkach swego umysłu i posiadanej wyobraźni, zaczyna mieszać fikcje i fakty. Nie dopuszcza myśli, że umysł płata mu figle, ulegając sugestiom: czarownika, szamana, wodza, kapłana, króla czy polityka. Ten kto ma opory wewnętrzne kończy jak Sokrates, który musiał wypić cykutę. Dlatego powstało powiedzenie, że pewnych prawd nie mówi się nikomu, gdyż lepiej sobie obciąć język, gdyby mieli ci obciąć głowę.

Polak w krainie d'Artagnana

To powieść przygodowa, której fabułę stanowi relacja z dziennikarskiego stażu we Francji. Wojciech Szczygieł to młody polski dziennikarz wyeksportowany do Francji na roczny staż zawodowy w redakcji francuskiego czasopisma. W tym czasie ma szlifować język oraz poznawać kulturę, tradycję i życie Francuzów, a następnie relacjonować swoje spostrzeżenia i obserwacje w formie artykułów prasowych. Utwór jest przede wszystkim beletrystyczną kroniką różnic kulturowych, społecznych i ekonomicznych pomiędzy Polską a Francją. Co więcej, Wojtek nie próżnował także na polu miłosnych podbojów. Najpierw zauroczył się w swojej nowej redakcyjnej koleżance Sophie, a następnie, gdy ta po kilku randkach zaręczyła się z innym, swoje amory skierował ku Japonce o imieniu Noriko, przyjaciółce z uniwersytetu, gdzie razem pobierali naukę języka francuskiego. Tym samym powieść okraszona jest nie tylko reporterską sprawozdawczością z przestrzeni społecznej, politycznej, kulturowej, czy religijnej, ale znajdujemy w niej również interesujące wzmianki historyczne, preferencje kulinarne, intrygujące różnice językowe i wreszcie pełne humoru sceny towarzyskie czy randkowe próby uwodzicielskie.

Jełopiada

„Jełopiada” jest wierszowanym utworem, obrazem patologii społecznej, niechęci do modernizacji swojego życia i zmieniania go na lepsze. Patologii wynikającej z braku potrzeb wyższych i życiu w kręgu najprymitywniejszych potrzeb: żeby się najeść, napić, pochędożyć i na koniec zapalić papierosa, a następnie iść spać. „Jełopiada”, to komediodramat społeczny, którego akcja dzieje się w 2133 roku na planecie Merkury, gdzie siedmiu prymitywnych Ziemian zostało wysłanych w celach badawczych przez Urząd Pracy. Oczywiście nie są zainteresowani aktywnością badawczą, może poza taką, która dostarczyłaby im materiałów służących do przetrwania, czyli alkoholu, tytoniu, jedzenia i kobiet. W tym celu nawiązują kontakt z Duchem, który pełni funkcję Boga.

Wrota

Powieść jednego z najwybitniejszych pisarzy japońskich przełomu XIX i XX wieku. Historia mężczyzny, który na własne życzenie boryka się z samotnością i demonami przeszłości. Zupełnie przeciętny mężczyzna, którego codzienność stanowi praca w biurze i wieczorne rozmowy z żoną, okazuje się skrywać tajemnicę, przez którą czuje się wyalienowany ze społeczeństwa, w którym żyje. Niespodziewanie dowiaduje się, że istnieje realne zagrożenie, że przeszłość znów go dopadnie.

Zainteresowała was jakaś z powyższych książek?