"Ciiichooo... miłość się rodzi" - Iwona Paulewicz

Wiadomość, jaką otrzymałam jakiś czas temu okazała się dla mnie prawdziwym zrządzeniem losu. Jak bowiem wytłumaczyć fakt, że do kobiety będącej na początku swojej drogi w staraniach o dziecko, pisze inna kobieta, artystka, która wydała książkę o 9-miesięcznym czasie oczekiwania na narodziny cudu, czyli nowego życia. Nic nie dzieje się przypadkowo, wiem to na pewno.

Iwona Paulewicz to urodzona w 1970 r. w Gdańsku, absolwentka malarstwa Wydziału Sztuk Pięknych, a także ceramiki na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W latach 1998-1999 artystka otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie i Rządu Greckiego, zaś w latach 1999-2001 stypendium Greckiej Fundacji Stypendiów. Autorka wydaje książki artystyczne, jest obecnie nauczycielką malarstwa w szkołach średnich w Grecji, a także współzałożycielką wydawnictwa "Paulewicz".

"Ciiichooo... miłość się rodzi" to wielka i przede wszystkim ciężka książka artystyczna, w dosłownym tego słowa znaczeniu, ważąca bowiem co najmniej 1 kilogram, która z pewnością nie zmieści się na każdej półce biorąc pod uwagę zarówno jej gabaryt, jak i wymiary. Ale to tylko warstwa zewnętrzna pod którą kryje się równie nietuzinkowa treść nacechowana minimalizmem doboru słów i równoczesnym maksymalizmem przekazu, jaki ze sobą niesie.

Cała książka to rozczulający obraz tego, co dzieje się w głowie i z ciałem kobiety, która całe dziewięć miesięcy oczekuje narodzin nowego życia. Nie dziwi więc fakt, że dzieło to zostało podzielone na dziewięć części, wśród których pierwsza rozpoczyna tę wędrówkę małym punktem na całej kartce. Niewątpliwie to wymowny początek, bowiem czym jest dziecko w pierwszych tygodniach ciąży, jeśli nie małym punktem zlokalizowanym w naszym ciele?

Bohaterka, przyszła mama jest osobą pełną przeróżnych uczuć, jakie targają nią w okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających poród. Zdziwienie, akceptacja, strach, samotność i wielka, wielka radość na myśl o tym, co ją czeka. 

"Rośnie góra. Na szczycie otwarty krater. Rety! To kiedyś był mój mały pępek".

"Nie odchodź".

Myśli bohaterki to proza o silnym ładunku emocjonalnym, o widocznym charakterze refleksyjnym, nosząca znamiona prozy poetyckiej. Czasami bowiem na stronie występuje tylko jedno zdanie, a czasami cały, obszerny opis uczuć z licznymi metaforami. Iwona Paulewicz w prosty i trafiony sposób udowadnia, że czasami nie potrzeba wielu słów, by opisać swój stan emocjonalny. 

"Łatwiej mogę pojąć, że są we mnie: krasnoludki, koty, słońca, wulkany... niż to, że jesteś ty".

Nie sposób nie wspomnieć o wydaniu całego tego artystycznego dzieła, bowiem to bardzo ważna, część składowa całej książki. Uczucia przyszłej matki ilustrują bowiem często abstrakcyjne ilustracje autorstwa Iwony Paulewicz, które można interpretować na wiele sobie znanych sposobów. Wielość różnorodnych barw jest w nich niezwykle odczuwalna.

Zachwyca także niezwykle estetyczne wydanie, czyli gruby, dobrej jakości papier, twarda oprawa i duży format. To "porządna" książka, której na półce nie trzeba specjalnie eksponować, broni się bowiem sama.

"Ciiichooo... miłość się rodzi" to książka nietuzinkowa, która trafiła do mnie w najbardziej odpowiednim czasie. Już teraz, gdy będę oczywiście w ciąży, planuję sobie umieszczać na jej stronach własne refleksje, obok zapisów autorki. A na koniec tej niezwykłej podróży cytat, który wzbudził we mnie najwięcej refleksji:

"Dziecko nie jest naszą własnością.

Jest naszą tęsknotą".

Za możliwość odbycia takiej wspaniałej podróży dziękuję autorce