Wywiad z Justyną Filosek, autorką książki "Zaćmienie księżyca"

Po dłuższej przerwie w cyklu wywiadów z autorami, chciałabym wam dzisiaj przedstawić wywiad z Justyną Filosek, autorką książki "Zaćmienie księżyca", której recenzję możecie znaleźć TUTAJ.

Justyna Filosek to jak udało mi się ustalić urodzona krakowianka, z wykształcenia ekonomistka, z zamiłowania humanistka. Jej pasją są podróże i poznawanie innych kultur. Książka „Zaćmienie księżyca” powstała pod wpływem wielu godzin spędzonych na forach internetowych poświęconych tematyce związków ludzi pochodzących z odmiennych kultur Wschodu i Zachodu.



awiola: Na początku chciałabym zapytać o pomysł na tematykę książki. Co Panią zainspirowało do poruszenia tematu związku ludzi odmiennych kulturowo, tematu miłości między Europejką, a Muzułmaninem?

Justyna Filosek: Inspiracją w dużej mierze było środowisko z którym w tamtym okresie obcowałam. Często wyjeżdżałam za granicę do rodziny, gdzie obserwowałam prawdziwą mieszankę kulturowo-obyczajową. Do tej pory mam wielu znajomych różnych narodowości i wyznań. Niezależnie z jaką kulturą się stykamy, zawsze spotykamy się z różnicami (mniej, bądź bardziej zaskakującymi). Ja sięgnęłam do kultury Bliskiego Wschodu, bo to specyficzne studium przypadku. W tym przypadku obraz, który kreuje się na początku związku drastycznie odbiega od tego, który wyłania się z czasem….

awiola: Historia Judyty i Ibrahima pokazuje, że związek ludzi wychowanych w odmiennej kulturze i religii, o całkowicie przeciwstawnych poglądach na życie nie ma szans na przetrwanie. Czy jest to Pani osobisty pogląd?

Justyna Filosek: Nie uogólniałabym tego w taki sposób. To oznaczałoby, że na świecie w ogóle nie istnieją szczęśliwe pary odmienne narodowościowo czy kulturowo. Uważam, jednak że w takich relacjach należy zachować wyjątkowy rozsądek i trzeźwe myślenie, co jak wiemy jest trudne, gdy w grę wchodzą emocje. Powiedziałabym raczej tak, że nie wierzę w bajki, bo jestem już dużą dziewczynką. A przecież właśnie tak swoje życie określają kobiety rozpoczynające związek z arabskimi mężczyznami –jako baśń tysiąca i jednej nocy.

awiola: Drugim aspektem, który Pani porusza to całkowite poświęcenie się dla drugiej osoby. Jak Pani zdaniem wygląda to w Polsce, czy kobiety poświęcają się więcej w związku niż mężczyźni?

Justyna Filosek: Ciężko wyobrazić sobie miłość bez poświęcenia. Zawsze musimy się w taki czy inny sposób dostosować do drugiej osoby. Uważam jednak, że to kobiety właśnie znacznie częściej poświęcają własne plany, marzenia, aspiracje, często posuwając się w tym za daleko. Warto pamiętać, że jeżeli my nie będziemy czuć się spełnione i szczęśliwe, nie będziemy mogły w dłuższej perspektywie uczynić naszych partnerów szczęśliwymi. Nie róbmy zatem nic na wyrost. Nikt nas potem za to specjalnie nie nagrodzi.

awiola: Czy Ibrahim jest przedstawicielem typowego Muzułmanina?

Justyna Filosek: Zdecydowanie nie. Przede wszystkim Ibrahim nie jest wierzący. Można to wywnioskować drogą dedukcji, jako że w książce nie zostaje wspomniany wątek wiary i jego wyznania. Jedyne w co wierzy Ibrahim to wpojone mu wzorce kulturowe. Jest też bardzo nowoczesny. Przestrzegania zasad i tradycji wymaga tylko od kobiet. Proszę pamiętać, że miał wiele kochanek i wiódł bogate, wygodne życie. To chyba nie brzmi jak opis typowego muzułmanina. :)

awiola: Pani pisarski debiut naładowany jest emocjami. Czy identyfikuje się Pani z główną bohaterką Judytą? Czy jest ona jednak całkowicie fikcyjną postacią?

Justyna Filosek: Nie czuję związku emocjonalnego z główną bohaterką. Bardziej bliskie mi są jej niektóre zdarzenia i historie. Książka naładowana jest emocjami, bo przez długi czas pisanie było dla mnie swojego rodzaju ucieczką przed nieuchronną codziennością i słabościami, które mnie dotykały. Zazwyczaj pisałam pod wpływem silnych emocji, pewnie dlatego ma to taki wydźwięk w książce. Miałam też ciągle gdzieś w głowie to, że w życiu często brakuje nam silnych odczuć, uniesień, pasji i namiętności…, chciałam je zamknąć w książce i mieć na własność, by wracać do nich zawsze wtedy, kiedy będzie mi tych emocji brakować.

awiola: Jakie przesłanie zawiera w sobie „Zaćmienie księżyca”? Co chciała Pani przekazać czytelnikowi w pierwszej kolejności?

Justyna Filosek: Przede wszystkim to, że rzadko zdarza się w życiu tak, by coś spadało nam z nieba. By coś było trwałe i miało prawdziwą wartość musi zostać ciężko wypracowane. Dojrzałe związki buduje się latami. Związki o których piszę w książce to nie miłość, ale uleganie pożądaniu i ślepe poszukiwanie przygody. To nie ma szans przetrwania. Trzeba umieć to odróżnić.

awiola: Czy „Zaćmienie księżyca” miało być z założenie kontrowersyjne?

Justyna Filosek: Nie. Nie sądzę też by było…, przynajmniej dla naszego społeczeństwa :)

awiola: Czy spotkała się Pani z krytyką bądź jakimkolwiek sposobem prześladowania z powodu swojej powieści i treści w niej zawartej?

Justyna Filosek: Do tej pory nie. Proszę też pamiętać, że to tylko książka, a nie rozprawa naukowa. :)

awiola: Czy trudno było znaleźć wydawnictwo, które zgodziło się na wydanie historii Judyty i Ibrahima? Miała Pani jakieś problemy z jej wydaniem wynikające z kontrowersyjnego tematu?

Justyna Filosek: Nie było z tym problemu. Nie uważam by treść była wyjątkowo kontrowersyjna. Myślę, że jest po prostu bardzo rzeczywista i realna.

awiola: Czy gdyby istniała teraz taka możliwość, zmieniłaby Pani zakończenie swojej książki?

Justyna Filosek: Trudno mi powiedzieć. Zakończenie bardzo mi pasuje do Ibrahima.

awiola: Czy zdecydowałaby się Pani na związek z mężczyzną posiadającym ortodoksyjne poglądy?

Justyna Filosek: Myślę, że nie. Ortodoksyjne poglądy wykluczają możliwość merytorycznej dyskusji. To przeszkadzałoby mi najbardziej.

awiola: Muszę zapytać o okładkę, która jest rewelacyjna. Ta częściowo zakryta twarz kobiety i zielone oczy to Pani pomysł?

Justyna Filosek: Tak – okładka to moja koncepcja. Jak tylko napisałam ostatnie zdanie książki, wiedziałam jak ma wyglądać okładka "Zaćmienia Księżyca". Przedstawiłam szczegółowo swoją wizję, którą potem zrealizowali graficy w wydawnictwie.

awiola: Wiem, że w przygotowaniu kolejna książka. Czym tym razem nas Pani zaskoczy?

Justyna Filosek: Jestem dopiero na początku długiej drogi, ale w głowie ułożył się już pomysł i ogólny zamysł na książkę. Po tych kilkunastu stronach, które już powstały mogę powiedzieć, że książek nie będzie się dało porównać ze sobą ze względu na całkiem odmienne tematy i formę pisania. Następna książka, jeżeli uda się ją wydać, będzie na pewno rodziła więcej dyskusji, niż obecna. Poruszy wiele problemowych kwestii, ale nie chcę na razie zdradzać jakich.

awiola: Co poradziłaby Pani początkującym pisarzom, którzy zamierzają wydać swoją pierwszą książkę?

Justyna Filosek: Przede wszystkim, skonsultowanie swojej twórczości z kimś niezależnym. Nigdy pisarz nie jest w stanie obiektywnie sam ocenić swojego „dzieła”. Po drugie, jeżeli ma się przekonanie, że stworzyło się coś, czym warto się podzielić, próbować do skutku - jak nie da się drzwiami, czasem trzeba wejść oknem.:) Zaćmienie Księżyca docelowo miało zawsze zostać w szufladzie. Tylko namowy znajomych skłoniły mnie, by spróbować. Warto realizować nawet najśmielsze marzenia.

awiola: Jak Pani zdaniem wygląda obecnie rynek wydawniczy w Polsce?

Justyna Filosek: Świat wydawniczy to hermetyczne i bardzo trudne środowisko dla nieznanych nikomu debiutantów. "Zaćmienie Księżyca" też z trudem walczy o przebicie się, ale może być tak, że zginie niezauważone w tłumie innych nieznanych nikomu tytułów. Bez wsparcia dobrych patronów i solidnego wydawnictwa bardzo ciężko o sukces. Wiele wydawnictw w ogóle nie rozpatruje propozycji debiutantów. Twierdzą, że to za duże ryzyko. Zajmują się przekładami, reedycjami i wznowieniami starych, znanych publikacji. Jest kilka wydawnictw wspierających debiutantów, ale one nie mają na tyle narzędzi i warunków, by wypromować te książki.

awiola: Wierzy Pani w powiedzenie, że miłość jest w stanie pokonać wszelkie przeszkody?

Justyna Filosek: Tak, wierzę…, ale jest jeden warunek bezwzględny - muszą tego pragnąć obie strony.



Dziękuję Pani Justynie za poświęcony czas, a was zachęcam do przeczytania książki "Zaćmienie księżyca". Historia Judyty i Ibrahima ma w sobie niepowtarzalny klimat, dlatego warto po nią sięgnąć. Polecam.