"To miłe, kiedy ludzie do mnie piszą, że po lekturze moich książek zmienili coś w swoim życiu, bądź podjęli jakąś długo odwlekaną decyzję" - wywiad z Katarzyną Misiołek

Kasię Misiołek poznałam jakiś czas temu, prowadząc z nią spotkanie autorskie w Empiku. Od pierwszego słowa i gestu wiedziałam, że znalazłyśmy z autorką wspólny język. Bardzo cenię sobie twórczość Kasi więc patronat medialny nad jej najnowszą książką pt. "Julia zaczyna od nowa" bardzo mnie ucieszył. Z tej też okazji chciałabym was dzisiaj zaprosić do przeczytania mojej rozmowy z autorką.

Recenzja - "Julia zaczyna od nowa"

Katarzyna Misiołek to pisząca także pod pseudonimem Olga Haber, absolwentka filologii polskiej ukończonej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Kilka lat swojego życia spędziła w Rzymie, który jest jej szczególnie bliski. Autorka interesuje się turystyką, psychologią, medycyną niekonwencjonalną i tarotem.

Wioleta Sadowska: Kasiu, Twoja najnowsza książka pt. „Julia zaczyna od nowa” to swoiste studium psychiki współczesnej kobiety, która musi ciągle wybierać pomiędzy swoimi potrzebami, a potrzebami innych. Co stało się inspiracją do poruszenia tego właśnie tematu?

Katarzyna Misiołek: Inspiracją stało się życie, jak zawsze… ;) Kobiet takich, jak Julia, niestety jest sporo. Zagonionych, przemęczonych, dbających o wszystkich, tylko nie o siebie. I chociaż starałam się opisać tę historię z odrobiną humoru, to jednak jest to opowieść smutna; rzecz o kobiecie, która zaspokaja emocjonalne potrzeby całej rodziny, zapominając jednak o sobie. I chociaż czuje, że wręcz się w tę sytuację uwikłała, ciężko jej zerwać ze swoimi nawykami. Nie potrafi wyznaczać granic, a jej bliscy skrzętnie to niestety wykorzystują…

Wioleta Sadowska: Życie to niewyczerpane źródło inspiracji jak widać. Czy uważasz, że wśród polskiego społeczeństwa, można spotkać dużo takich kobiet jak Julia?

Katarzyna Misiołek: Tak, ale zapewne nie tylko w Polsce. My, kobiety, mamy niestety skłonność do poświęcania się dla innych, niekoniecznie potrafiąc brać coś w zamian. I taka właśnie jest Julia. Daje z siebie wszystko, a otrzymuje bardzo niewiele, ale dość długo zdaje się tego nie dostrzegać. Szczęściem w końcu się budzi.

Zdjęcie - Ajka Joanna

Wioleta Sadowska: Tak, Twoja książkowa bohaterka potrafi obudzić się ze swoistego stanu zawieszenia. Co według Ciebie może być punktem zwrotnym do takiej zmiany?

Katarzyna Misiołek: Myślę, że tutaj tyle takich punktów zwrotnych, ile ludzkich historii. To może być tęsknota za czymś, co chciałoby się jeszcze przeżyć, czasem zmęczenie, wypalenie emocjonalne, rutyna. Julia w pewnym momencie zdaje sobie sprawę, że jej dni są bliźniaczo do siebie podobne, ale ona miała szczęście poznać kogoś, kto zmotywował ją do podjęcia pewnych decyzji, a nawet zrobił dla niej nieco więcej….

Wioleta Sadowska: Bohaterka miała wielkie szczęście. Całe środowisko, jakie ją otacza, czyli roszczeniowa matka i córki, jest niezwykle toksyczne. Jestem ciekawa w oparciu o co budowałaś te relacje?

Katarzyna Misiołek: Sytuacja rodzinna Julii nie jest rzadkością, często się słyszy historie o trudnych relacjach matek z córkami. Matki napastliwie ingerują w życie córek, nawet tych od dawna dorosłych, jakby uważały, że mają prawo mieszać się we wszystko tylko dlatego, że są matkami właśnie. Zachowanie matki Julii jest lustrzanym odbiciem zachowań tysięcy kobiet w podobnym wieku – takich, które uważają, że wiedzą LEPIEJ i narzucają córkom swoje zdanie, pchając się z butami w ich życie. Z kolei relacji Julii z jej córkami nie nazwałabym może tak do końca toksycznymi. Dziewczyny z właściwym młodym latom egoizmem wykorzystują po prostu dostępność matki i korzystają z jej oddania, bezrefleksyjnie żerując na jej dostępności i ofiarności. Ale chociaż one też potrafią z niej wyssać sporo sił i energii, to jednak w jakiś sposób odwzajemniają jej uczucia, kochają ją i potrafią jej to okazać, zwłaszcza młodsza z dziewczyn, Olga. W przypadku najstarszej bohaterki - matki Julii - tej pewności już nie mam. Na pewno jakieś uczucia do swoich córek i wnuczek ma, ale to skrajnie narcystyczna, zaburzona emocjonalnie osoba, która uważa, że tylko jej zdanie się liczy i jej poglądy są jedynymi słusznymi. 

Wioleta Sadowska: Matka może niewątpliwie budzić skrajne emocje. "Julia zaczyna od nowa" pomimo tego, że wpisuje się w kanon literatury obyczajowej, nie jest typową, przesłodzoną powieścią dla kobiet. Nie w niej typowego szczęśliwego zakończenia. Dlaczego?

Katarzyna Misiołek: Bo, jak zresztą zawsze podkreślam, nie znoszę przesłodzonych zakończeń. Moje bohaterki to kobiety z krwi i kości, bardzo prawdziwe. Życie nigdy nie jest do końca różowe i takim je chcę pokazywać. Polukrowane, sztucznie naciągane zakończenia zawsze bardzo mnie drażnią, może właśnie dlatego nie przepadam za typową literaturą kobiecą i zawsze wolę sięgnąć po coś mocniejszego, na przykład dobry thriller psychologiczny. Mdłe romanse, czy jakieś opowiastki o zagubionych paniach poszukujących współczesnego księcia z bajki to zdecydowanie nie moje klimaty.

Wioleta Sadowska: A czy dochodzą do Ciebie sygnały o tym, że czytelniczki utożsamiają się z Julią?

Katarzyna Misiołek: Tak, dostałam kilka wiadomości, że Julia mogłaby być czyjąś siostrą, czy sąsiadką. Ja w ogóle myślę, że sporo kobiet utożsamia się z moimi bohaterkami właśnie dlatego, że one są dokładnie takie, jak my wszystkie – perfekcyjnie nieidealne ;)

Wioleta Sadowska: Czy w związku z tym faktem czujesz pewną presję, związaną z tym, że Twoja proza ma dość duży wpływ na prawdziwe życie ludzi?

Katarzyna Misiołek: Nie, na pewno nie czuję presji ;) Jeśli już, to niesamowitą satysfakcję. To miłe, kiedy ludzie do mnie piszą, że po lekturze moich książek zmienili coś w swoim życiu, bądź podjęli jakąś długo odwlekaną decyzję.

Wioleta Sadowska: Czy według Ciebie odbiorcami tej książki będą jedynie kobiety po czterdziestce?

Katarzyna Misiołek: Niekoniecznie. Julia ma przecież dwie dwudziestokilkuletnie córki, oraz siedemdziesięcioletnią matkę, a w książce pojawiają się sytuacje, które mogą zainteresować kobiety w każdym wieku. Taką przynajmniej mam nadzieję.

Wioleta Sadowska: Myślę, że książka niesie dość uniwersalne przesłanie. Jaka jest geneza jej tytułu?

Katarzyna Misiołek: A wiesz, że nie pamiętam momentu, w którym ten tytuł wymyśliłam… ;) Ale wyszedł chyba bardzo „zgrabny”, lubię go! 

Wioleta Sadowska: Tytuł książki jest dość oryginalny. Ile zajęło Ci jej napisanie i doszlifowanie?

Katarzyna Misiołek: Nie liczę czasu, pisząc, ale myślę, że (razem z poprawkami) około trzech miesięcy.

Wioleta Sadowska: Jakie są Twoje dalsze plany literackie?

Katarzyna Misiołek: Na początku kwietnia tego roku, pod skrzydłami Wydawnictwa Muza, ukaże się moja kolejna powieść – mocny obyczaj z elementami thrillera o prześladowanej przez nieznajomego intruza samotnej matce. I to będzie pierwsza moja książka, której akcję umieściłam w konkretnym miejscu, w dodatku w moim rodzinnym mieście Krakowie. Myślę, że znajdą w niej to „coś” i miłośnicy mocnego „obyczaju” i ci, którzy lubią historie z dreszczykiem, bo „Ktoś ci się przygląda” to powieść gdzieś z pogranicza obyczaju i thrillera.

A wczesną jesienią planujemy z wydawcą kolejny tytuł – właśnie kończę tę książkę pisać i (odpukać) świetnie mi idzie ;)

Wioleta Sadowska: Czyli intensywnie pracujesz. Co jest według Ciebie miarą sukcesu literackiego w naszym kraju?

Katarzyna Misiołek: To trudne pytanie… Obecnie utarło się przekonanie, że sukcesem jest olbrzymia sprzedaż, ale patrząc na niektóre naprawdę źle napisane książki z samego szczytu list bestsellerów absolutnie się z tym nie zgadzam. Dla mnie autor, który odniósł sukces to taki, do którego wracają wierni Czytelnicy. Autor, który ma coś do powiedzenia, niekoniecznie na Facebooku i autor, który przede wszystkim pisze, a dopiero później przesadnie się lansuje. Niestety mamy ostatnio wysyp prawdziwych literackich celebrytów, którzy honorując się wzajemnie królewskimi i książęcymi tytułami brylują w sieci, wszem i wobec obwieszczając, że ich książki są BESTSELLERAMI. Moje też nimi są, ale jakoś nie czuję potrzeby pisania o tym na mojej autorskiej stronie. No i znowu zostanę pewnie okrzyknięta zołzą, która w dodatku ma czelność krytykować kolegów po piórze… Cóż… Nie pierwszy i nie ostatni raz ;)

Wioleta Sadowska: Co na koniec chciałabyś przekazać czytelnikom mojego bloga?

Katarzyna Misiołek: Czytelników Twojego bloga serdecznie pozdrawiam i życzę im wielu emocjonujących chwil z książkami polskich autorów w ręku ;) Wiolu, a ja osobiście mam wielką nadzieję, że uda się nam niebawem spotkać i znowu „przepytasz mnie” w tak sympatycznej atmosferze, jak kiedyś w Łodzi! Dziękuję Ci za rozmowę i serdecznie pozdrawiam! Katarzyna Misiołek 

Z Kasią Misiołek

Zachęcam was do zgłębienia twórczości Kasi Misiołek. A jeśli jesteście ciekawi książki "Julia zaczyna od nowa" bądźcie czujni, gdyż mam dla was aż trzy egzemplarze tej powieści. Konkurs już niebawem!