"W niektórych współczesnych książeczkach dla dzieci brakuje morału, a także zaczyna się zacierać granica między dobrem, a złem" - wywiad z Bartłomiejem Grabowskim, autorem książki "Dzieje Piastów Polskich"

W pojawiającym się co jakiś czas cyklu wywiadów z autorami, chciałabym wam dzisiaj przedstawić mojego blogowego kolegę, który oprócz tego, że dużo czyta i pisze recenzje, tworzy także własne książki. Całkiem niedawno miałam przyjemność przeczytać jedną z nich, czyli "Dzieje Piastów Polskich. Opowiedziane w bajkach dla dzieci i młodzieży", nie mogłam więc odmówić sobie przyjemności zadania kilku pytań jej autorowi - Bartłomieju Grabowskiemu.

Recenzja zbioru - KLIK

Bartłomiej Grabowski urodził się w 1982 r., pochodzi z Grudziądza, obecnie zaś mieszka w Kruszwicy. Ukończył historię, wos i informatykę na UKW, studium psychologiczno-socjologiczne SKK, jest członkiem Nadgoplańskiego Towarzystwa Historycznego. Recenzent, historyk i dziennikarz, który czyta w zasadzie wszystko. Autor bloga "Sekrety literatury".

Wioleta Sadowska (awiola): Czy legendy o dynastii polskich Piastów fascynowały Cię już w dzieciństwie?

Bartłomiej Grabowski: Legendy są częścią naszego dziedzictwa. W dzieciństwie mama czytała nam na dobranoc (mnie i bratu), myślę, że to był początek mojej przygody z tym typem literatury historycznej. Sporo wyniosłem również ze szkoły, tam poznałem jak ważną rolę spełnia w naszym życiu wiedza o przeszłości i przodkach. Tak, fascynację o dynastiach polskich wyniosłem z dzieciństwa.

Wioleta Sadowska (awiola): Jak chyba większość naszego pokolenia. Co stało się dla Ciebie inspiracją do napisanie zbioru „Dzieje Piastów Polskich. Opowiedziane w bajkach dla dzieci i młodzieży”?

Bartłomiej Grabowski: Moja inspiracja ma na imię Zosia. Córeczka uwielbia baśnie i bajki, niestety nie wszystkie spełniają nasze oczekiwania. W niektórych współczesnych książeczkach dla dzieci brakuje morału, a także zaczyna się zacierać granica między dobrem, a złem. Dziecko powinno mieć prosty przekaz, słuchając opowieści nie może mieć trudności z odgadnięciem, który z bohaterów jest dobry, a który zły i dlaczego, to podstawa dobrego opowiadania, można rzec, że klasyczny typ bajkopisarstwa. „Dzieje Piastów Polskich...” zachowują taką formę, ale skierowane są do dzieci starszych, do pierwszych klas szkół podstawowych. Dla Zosi i przedszkolaków napisałem kilka zbiorów bajek terapeutycznych, które mam nadzieję wkrótce wydać.

Wioleta Sadowska (awiola): To prawda, da się zauważyć taką tendencję do pomijania morału. Ile zajęło Ci napisanie i doszlifowanie tej książki?

Bartłomiej Grabowski: Trudno powiedzieć, myślę, że kilka miesięcy, może osiem. Najwięcej pracy miałem przy układaniu chronologii, bowiem opowieści nie powstały po kolei, tylko w różnych odstępach czasu przy okazji odkrycia jakiejś ciekawostki historycznej, czy po przeczytaniu legendy w czasie pracy w archiwum, czy też bibliotece.

Wioleta Sadowska (awiola):  To na pewno była żmudna, ale również satysfakcjonująca praca. Jakie uniwersalne wartości według Ciebie przekazuje współczesnemu, młodemu czytelnikowi, legenda?

Bartłomiej Grabowski: Legendy uczą nas być bardziej ludzcy. Przekazują nam ważne wartości jak: miłość, odwaga, wiara, uczą honoru i aby nigdy się nie poddawać. Można by długo wymieniać nauki płynące z legend.

Wioleta Sadowska (awiola): Zgadzam się. Czy uważasz, iż w polskiej szkole zbyt mało obcuje się z historycznymi bajkami?

Bartłomiej Grabowski: Zdecydowanie, za moich czasów było więcej poezji, baśni, legend, nauk regionalnych. Szczególnie dziwi mnie tak mało zajęć z historii w szkole podstawowej. Skoro w programie jest miejsce dla Tolkiena, Lindgrena i Lewisa to czemu nie czytać Sienkiewicza, Brzechwy i Koniecznego. Oczywiście wybór należy do nauczycieli, ale może warto podsunąć pomysł.

Wioleta Sadowska (awiola): Oby coś się zmieniło w tej materii. Czym według Ciebie winna być dla młodego pokolenia, historia?

Bartłomiej Grabowski: O, to dobre pytanie, ale trudne. Ja żyje historią, każdego dnia odkrywam utracone lub zapomniane karty z dziejów Kujaw i Kruszwicy. Spotykam się z ludźmi i pytam o wydarzenia z minionych czasów, nie zawsze są one łatwe do przekazania. Wojny, ból i śmierć, a także lęk towarzyszący przed prześladowaniem to jedne z najtrudniejszych spraw, które poruszam. Są jednak i miłe historię, opowiadające o przyjaźniach, które potrafią przetrwać nawet kilka wojen, o odnalezionej po latach rodzinie, czy miłości. Historia to serce każdego narodu, a Polska ma największe serce w całej Europie, a może i na świecie. Dla młodego pokolenia historia powinna być motorem, który napędzi ich życie. Znając historię, posiadać będą wiedzę, która nie pozwoli im popełnić błędów z przeszłości.

Wioleta Sadowska (awiola): Przeszość jak widać wpływa cały czas na teraźniejszość i przyszłość. W twojej książce, wśród bajek można także znaleźć czarno-białe rysunki wykonane Twoją dłonią. Lubisz rysować?

Bartłomiej Grabowski: Kiedyś lubiłem, niestety wyszedłem z wprawy. Brak czasu, zachęcam moje dziecko do rysowania, widzę że lubi tworzyć obrazki. Mam nadzieje, że wybierze drogę artystyczną. Mamy wsparcie w przedszkolu, które inspiruje twórczo dzieci. Przedszkole nosi imię znanej kujawskiej malarki Ewy Lewańskiej.

Wioleta Sadowska (awiola):  Takie przedszkole to skarb. Jesteś z wykształcenia historykiem. Jestem więc ciekawa, czy pod tym właśnie kątem, zmieniłbyś coś w kanonie lektur szkolnych?

Bartłomiej Grabowski: Oj tak (śmiech), może nie jako historyk, a początkujący pisarz, recenzent, ale trzeba by było poświęcić na to sporo czasu. Przypuszczam, że większość książek narzuconych przez Oświatę nie znalazłoby się na mojej liście.

Wioleta Sadowska (awiola):  Na mojej również. Co na co dzień czyta Bartłomiej Grabowski?

Bartłomiej Grabowski: W zasadzie czytam wszystko. Najwięcej oczywiście książek związanych z historią, koło łóżka w tej chwili leżą cztery stosiki książek historycznych, naliczyłem dwadzieścia sztuk (wczoraj pięć oddałem do biblioteki). Obok leży kilka regionalnych gazet i czasopism. Wieczorem czytuje Szekspira, bardzo lubię „Makbeta”. Sięgam także do poezji i oczywiście bajek, które czytujemy Zosi na dobranoc. Ostatnio brakuje trochę czasu na ulubione książki z gatunku przygody i powieści.

Wioleta Sadowska (awiola): Książki koło łóżka - to musi być piękny widok. Jakie są Twoje dalsze plany literackie? Tworzysz kolejną książkę?

Bartłomiej Grabowski: Pisałem, że brakuje czasu, jest to związane z pracą nad kilkoma książkami. Pracuję nad monografią wsi Chełmce, książka opowiadać będzie o historii ludzi i wydarzeniach w tej miejscowości, która ulokowana była na Kujawach już w średniowieczu. Piszę także historię Koła Pszczelarzy z Kruszwicy, niezwykła przygoda opowiadająca o pszczołach, miodzie i miłośnikach bartnictwa. Obie pozycję chciałbym wydać jeszcze w tym roku, książki są na dobrej drodze aby tak się stało. Trzecia sprawa to książka terapeutyczna dla dzieci w wieku przedszkolnym i te opowiadania są już gotowe, brakuje jednak obrazków, ucząc się jednak na poprzednim wydaniu, chciałbym, żeby była bardziej kolorowa, więc brakuje szlifu, myślę jednak, że i tu powinno się udać wydać bajki, jeszcze w tym roku.

Wioleta Sadowska (awiola): Kolory będą z pewnością przykuwać większą uwagę. Prowadzisz bloga “Sekrety literatury”. Co więc sądzisz o blogosferze książkowej?

Bartłomiej Grabowski: Z uwagi na ogrom pracy, mocno zaniedbałem blog. Ostatni post dodała żona, która miała nadzieję przejąć część pracy recenzenckiej, ale i ona popadła w czarną dziurę jaką jest pracoholizm. Chciałbym wrócić do pisania recenzji, jednak na jakiś czas muszę odstawić pracę w SL. Obserwuje jednak nowości, mam kilkadziesiąt wiadomości dziennie o waszych recenzjach i nowościach książkowych, przyznam się, że czytam z tego może ze trzy, ale dzięki temu jestem na bieżąco. Do wszystkich blogo-recenzentów wspaniała praca, piszcie, spotykajcie się to niezwykła przygoda, która może być początkiem czegoś niesamowitego.

Wioleta Sadowska (awiola):  Obyś szybko wrócił do recenzowania. Jak postrzegasz rynek wydawniczy w Polsce?

Bartłomiej Grabowski: Spora konkurencja, wydawnictwa równie szybko padają, jak i powstają nowe. Nietrudno wydać książkę jeśli ma się pieniądze, trudniej jednak, gdy ich brak, a ten problem ma większość młodych autorów. Książkę wysłałem do ponad pięćdziesięciu wydawnictw, odpisało pięć, warto jednak pisać i starać się o wydanie, szczęście może się uśmiechnąć. W przypadku książek historycznych jest trochę prościej, przeważnie są sponsorowane przed miłośników historii i instytucje, które je zlecają.

Wioleta Sadowska (awiola):  Czego nie może zabraknąć w Twoim ulubionym antykwariacie?

Bartłomiej Grabowski: Starych, dobrych, mało znanych książek historycznych, cieszę się jak dziecko jak znajdę zagubiony pamiętnik, czy dziennik. Ciężko wyjść z takiego miejsca, niektóre zdają się mieć duszę i nawet kurz na półkach wydaje się być na miejscu (śmiech).

Wioleta Sadowska (awiola):  Kurz dodaje klimatu. Co na koniec chciałbyś przekazać czytelnikom mojego bloga?

Bartłomiej Grabowski: Każdy blogowicz zaczynając pracę nad swoim blogiem, szuka inspiracji na innych portalach. Swój blog budowałem ucząc się na najlepszych blogach w blogosferze, wówczas wspaniale prosperował i nadal działa blog „Subiektywnie o książkach”, uczcie się od najlepszych, czytajcie, piszcie, piszcie i jeszcze raz piszcie, i czytajcie. Pozdrawiam wszystkich znajomych z blogosfery.

Polskie legendy trzeba znać i kropka. Dziękuję autorowi za przypomnienie czym jest historia i jak ważne miejsce zajmuje w naszym życiu. Przeczytajcie koniecznie zbiór wydany piórem Bartłomieja, warto!