"Ważne młyny" - Michał Wroński

"Nazywamy, bo boimy się nicości. Więc nawet nicość nazywamy. Musimy nazwać, żeby zaistnieć w świecie dźwięku, obrazu, dotyku, smaku i równowagi".

W dedykacji, jaką Michał Wroński umieścił na moim egzemplarzu swojej książki widnieją słowa: "Może spotkamy się kiedyś w Ważnych Młynach?". Po lekturze tego zbioru, mam ochotę odpowiedzieć autorowi: "Panie Michale, kiedy?". Poznać tak interesującego artystę byłoby bowiem dla mnie zaszczytem. Zapraszam na wędrówkę po Ważnych Młynach, po obrzeżach waszych umysłów - ta podróż jest bezcenna.

Michał Wroński to prozaik, poeta, publicysta i dramaturg. Jest autorem kilkudziesięciu słuchowisk radiowych i widowisk telewizyjnych, kilku sztuk teatralnych, kilkunastu bajek scenicznych i musicali. Pracował w wielu miejscach, między innymi w Telewizji Katowice, czy w Wojewódzkiej Agencji Imprez Artystycznych. Obecnie, będąc na emeryturze swój wolny czas poświęca pisaniu, rzeźbie i fotografii. Mieszka w Gliwicach. 

"Ważne młyny" to zbiór listów, w których korespondują między sobą Anioł Stróż i autor. To również luźne teksty – szkice, a także dialogi nazywane nieteatralnymi. Cała publikacja została podzielona na sześć części. To ponad sto stron literackiej uczty, jaką serwuje nam autor.

Książkę rozpoczynają "Listy do Anioła Stróża", w których Michał Wroński przelewa swoje myśli dotyczące codziennej egzystencji. Zadaje pytania o naturę człowieka, o prawa rządzące naszym światem i drogę, jaką obieramy. Listy te pisane dość lapidarnym językiem, mówią bardzo dużo o naturze autora. Przebija się przez nie duża dojrzałość, ale także i przede wszystkim pokora do życia i wszelkich zdarzeń, jakie napotykamy na drodze naszego życia. To, co mnie zupełnie przekonało do tych krótkich form to fakt, iż czytelnik może otworzyć którąkolwiek stronę z tej części i zanurzyć się w lekturze. Każdy list skłania bowiem do osobistych refleksji i nie trzeba czytać ich w kolejności chronologicznej. Druga część pt. "Listy do Michała" utrzymane są w podobnej konwencji. Nieco dłuższe, ukazują listy Anioła Stróża do autora. Ostatni list Nr 24 z rewelacyjną puentą - mocno mnie rozbawił. 

"Lustro" to dość luźny, kilkustronicowy tekst, w którym Michał Wroński zawarł różnorakie myśli i dygresje. Płynność języka i swoista lekkość warsztatu autora, pozwala na szybkie czytanie tego tekstu. Podczas lektury wielokrotnie nasuwało mi się wiele osobistych wspomnień i uczuć.

Tytułowe "Ważne Młyny" to również listy, w których adresatem może być zarówno czytelnik jak i autor. Do tej pory zastanawiam się, czy Michał Wroński pisał je sam do siebie, czy do innego odbiorcy? 

"Myśli po myślach, czyli moje pustki" to zbiór krótkich, kilku linijkowych szkiców, w których autor zgodnie z tytułem opisuje swoje pustki. Zapytacie jakie to pustki? Pustki niezwyczajne, czyli pustka ratunkowa, pustka dwuosobowa, czy pustka polityczna. Wyszczególnienie tak różnych rodzajów pustek wraz z ich opisem, zdumiewało mnie przy każdej kolejnej. Michał Wroński wykazał się nie lada kreatywnością w ich stworzeniu. Może podczas lektury, odnajdziecie również swoje pustki?

Ostatnia część pt. "Nazywanie (dialogi nieteatralne)", to swoista sztuka, w której występują trzy postacie: Michał, Wroński i Edward, czyli sam autor podzielony na trzy osoby. Dialogi, jakie stają się udziałem tych trzech kreacji są dosyć oryginalne. W pewnym momencie, podczas ich lektury można poczuć się jak w teatrze. To niezwykle ciekawa i oryginalna forma, która przypadła mi do gustu.

Muszę przyznać, że dzieło Michała Wrońskiego wyróżnia się na tle innych publikacji, swoją oryginalnością i przekazem. Widać, że autor obrał własną drogę w swojej twórczości i konsekwentnie nią zmierza. "Ważne młyny" to dzieło nietuzinkowe - dla osób, które lubią wyzwania, literaturę skłaniającą do osobistych refleksji. Zachęcam do przeczytania.

Michał Wroński

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Gosi-Bibliofilce i autorowi

Recenzja bierze udział w WYZWANIU