"Zapomniałem" - Michał Przyborowski

"w tej szopce

tylko gówno jest prawdziwe"

Czerwony kolor okładki tego tomiku poezji od razu skojarzył mi się z gorącymi emocjami, skrajnymi uczuciami i swoistą agresją. Dopełnieniem tychże uczuć, było zamieszczenie (również na okładce) obrazu nagiego mężczyzny. W trakcie lektury okazało się, że moje przeczucie było dosyć trafne, gdyż poezja zamieszczona w tym tomiku jest niebywale krzykliwa i z pewnością skierowana do wąskiego grona amatorów poezji.

Michał Przyborowski to urodzony 1988 r. w Warszawie, absolwent Uniwersytetu Gdańskiego z tytułem magistra geografii. Jak sam siebie określa: "Geograf, poeta, antyesteta i kpiarz...prozaik i prozak może niebawem". Tomik "Zapomniałem" to jego debiut.

Swoją przygodę z poezją młodego twórcy rozpoczęłam od pierwszego wiersza, jaki zaczyna tomik. Wiersza pt. "komercjalizacja narządów płciowych u jamnika" (rozpoczynanie tytułu małą literą to nie błąd – tak bowiem autor zatytułował prawie wszystkie swoje utwory). Dość dziwny i niejednoznaczny tytuł pierwszego wiersza, zwiastował taką konwencję w pozostałych lirykach. Otóż poezja Michała Przyborowskiego to ukazany pod płaszczykiem mnóstwa metafor i gry słów – światopogląd poety. Światopogląd dotyczący wielu aspektów życia, rzeczywistości jaka nas otacza. To, co niewątpliwie mnie szokowało to niezapomniane tytuły poszczególnych wierszy, typu "spleśniała sperma w słoiczku po cukrze" czy "zajrzałem w biust Matce Boskiej". Tytuły, które z pewnością wzbudzają sporą ciekawość. Czy jednak połączenie takich słów jak "spleśniała sperma" czy "biust Matki Boskiej" jest zasadne? Na pewno dozwolone. To w moim przekonaniu element, który ma za zadanie szokować i przyciągać uwagę – jak każda kontrowersja. Element, który jednak nie każdemu może się spodobać, poprzez swój wulgarny wydźwięk.

W poezji Michała Przyborowskiego znajdziecie również dużo erotyki, którą poeta przekazuje poprzez liczne skojarzenia i zabawę słowem. Erotykę, ukazaną w sposób dosadny, czasami wulgarny i wyuzdany. Nie zabraknie również wulgaryzmów, które dobitnie podkreślają wydźwięk niektórych myśli. Wierszem, który najbardziej zapadł mi w pamięć i ukazał dość niepokojące odczucia Michała Przyborowskiego to "z prochu powstałeś i w proch się obrócisz" - ukazujący nicość życia człowieka i bezsens ludzkiej egzystencji. Dość depresyjny utwór.

Warto podkreślić, iż w tomiku pojawia się również kilka kolorowych akwareli Michała Wróbla, malarza żyjącego w latach 1856 - 1910. Obrazy te dość trafnie oddają klimat tomiku, gdyż są równie mroczne i tajemnicze, jak poezja młodego poety.

Po przeczytaniu wszystkich wierszy zawartych w tomiku, mam nieodparte wrażenie, że Michał Przyborowski miesza ze sobą dwie przestrzenie – sacrum i profanum. Miesza, wytwarzając elementy kontrowersji i niedomówień, które z pewnością nie wszystkim się spodobają. To debiut młodego twórcy, więc jeszcze wszystko przed nim. Tomik "Zapomniałem" polecam koneserom poezji, którzy szukają czegoś innego – czegoś, czego nie da się do końca sklasyfikować. Może po części - psychodelizmu? Któż to wie.

 

Za możliwość przeczytania tomiku poezji dziękuję autorowi

 

 Recenzja bierze udział w WYZWANIU